საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები81459

1886

ტიპი: თანამდებობა

1886 წლის 15 მარტის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ჩიქოვანი კერძო ვექილი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, ახალ სასწავლო სეზონზე თავადაზნაურებისთვის ისურვებდნენ, რომ მათ ისევე ებრძოლათ უმეცრების წინააღმდეგ, როგორც ადრე გარეშე მტერს ებრძოდნენ. თავადაზნაურებს ამ ბრძოლას ის გარემოებაც გაუადვილებდა, რომ მათ ჰყავდათ გონიერი წინამძღოლები, რომლებიც თავად აირჩიეს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ზოგიერთი უბნიდან სასიამოვნო ამბებს ისმენდნენ თავადაზნაურთა გულუხვობისა და სკოლებზე ზრუნვის შესახებ, რაც ძალიან დამაიმედებელი იყო.

1886

ტიპი: თანამდებობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ნ. გ. ტატიევი ქუთაისის სასულიერო სასწავლებლის ზედამხედველი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ყველა ადამიანს მცირე თანხა მაინც უნდა ჰქონოდა გადადებული საკუთარი და ქვეყნის საჭიროებისთვის. ეს არ უნდა დაევიწყებინათ იმ აზნაურებს, რომლებიც სასწავლებლებში შვილების სწავლის საფასურის გადახდაზე უარს აცხადებდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, როცა ქუთაისის სათავადაზნაურო სასწავლებლის სამზრუნველო კომიტეტმა მოსწავლეების მშობლებს სწავლის გადასახადი დაუწესა, ზოგიერთმა აზნაურმა უარი განაცხადა თანხის გადახდაზე და თქვა, რომ ბანკი სწორედ შვილების გასაზრდელად და განათლების მისაცემად დააარსეს, ამიტომ ბანკს უნდა დაეფინანსებინა მათი განათლება. ეს პოზიცია სამწუხარო იყო, თუმცა ამ აზრს აზნაურთა მხოლოდ მცირე ნაწილი იზიარებდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, თავადაზნაურებმა, როცა შეიტყვეს სასწავლებლებს ბანკი საკმარისად ვეღარ ეხმარებოდა და სკოლების არსებობას საფრთხე ემუქრებოდა, მათ ყველა ღონე უნდა ეხმარათ სასწავლებლების გადასარჩენად და ეთქვათ, რომ ხუთი-ექვსი მანეთის გადახდასაც არ დაინანებდნენ, პირიქით სასწავლებლებისთვის ახალ სახლებს შეიძენდნენ და გააფართოვებდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, სკოლის მზრუნველებმა თავადაზნაურებს შეატყობინეს, რომ ბანკის დახმარება სასწავლებლებს არ კმაროდა და თუკი სურდათ შვილები უსწავლელად არ დარჩენილიყვნენ ბანკს ფინანსურად დახმარებოდნენ, რათა შემდეგ მას სასწავლებლებისთვის უფრო მეტად გაემართა ხელი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ აზნაურების მიერ ვალის გადაუხდელობის გამო დაზარალებულმა სათავადაზნაურო ბანკმა სასწავლებლებს დახმარება შეუმცირა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ აზნაურების მიერ ვალის გადაუხდელობის გამო ბანკში ჩაბარებული მამულებით თვითონ ბანკმაც ვერ ისარგებლა, მყიდველი არავინ გამოჩნდა და დაზარალდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ თავადაზნაურობამ ქუთაისსა და თბილისში სააზნაურო ბანკები კი გახსნა და თითქოს, საზრუნავი გაიჩინა, მაგრამ საბანკო საქმეში ურიგოდ წარიმართა საქმე. ბანკიდან სესხი ვინც კი გაიტანა ყველამ შეჭამა და საჭიროებისამებრ არ გამოიყენა. აზნაური არ ფიქრობდა ვალის გასტუმრებას და პირიქით, მანამდე ფლანგავდა ფულს, სანამ არ შემოელია და ბოლოს იძულებული გახდა მამული ჩაებარებინა ბანკისთვის. ამგვარად, მან დაკარგა მამა-პაპისეული ქონება.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ქართველმა ხალხმა გლეხებს ძალაუნებურად ააშენებინა სასკოლო სახლები. თავადაზნაურობა კი ამ დროს ცას შეჰყურებდა სასწაულების მოლოდინში, ის არ იყო ქმედითუნარიანი ქვეყნისთვის.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ქართველმა ხალხმა თავისი ცხოვრებისა და ხელობის შესაფერისი სასწავლებლები გახსნა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ სამღვდელოებამ მყარი საფუძველი შეუქმნა სამრევლო სკოლებს, სასულიერო სასწავლებლებსა და სემინარიებს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ სამღვდელოება, თავად-აზნაურებისაგან განსხვავებით, ხსნიდა სამრევლო სკოლებს, სასულიერო სასწავლებლებსა და სემინარიებს ზემდგომი მმართველობის დახმარებით.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ქართველი თავადაზნაურების წინამძღოლების საზრუნავი საქმის კეთება კი არ იყო, არამედ მხოლოდ გამვლელ–გამომვლელი სტუმრებისთვის გამასპინძლება და საპატიო დარაჯების ძვირფასი ქამარ–ხანჯლით რაზმში გაგზავნა. სხვა ინსტიტუტები მათ მსგავსად არ იქცეოდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, მიუხედავად იმისა, რომ თავადაზნაურობას ბევრი უპირატესობა, უფლება ჰქონდა და მათ შორის, რუსეთის იმპერატორთან ჰყავდა წარმომადგენელი, მაინც ვერ მოახერხა ამ უფლებებით სარგებლობა და თავის კეთილდღეობაზე ზრუნვა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ რუსეთის მმართველობამ ქართველ თავად-აზნაურებს უფლება მიანიჭა, ჰყოლოდათ თავისი რწმუნებული და წარმომადგენელი, რომელსაც შეეძლო იმპერატორთან ეშუამდგომლა, თუკი რამე დასჭირდებოდათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ სახელმწიფო სასწავლებლების კარი მხოლოდ თავადაზნაურობისთვის იყო ღია.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ თავადაზნაურობას ჰქონდა ბევრი მიწა-წყალი, დიდი უფლებები სამხედრო და სამოქალაქო სამსახურში, ჰყავდა ყმა, მოსამსახურე, რაც საშუალებას აძლევდა ქვეყნის მდგომარეობა უკეთესობისკენ წარემართა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ თავადაზნაურობას ეკონომიკური პრობლემები უნდა მოეგვარებინა, რაშიც მას ყველანაირი გარე პირობა ხელს უწყობდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ გარეშე მტერი საქართველოს ჩამოშორდა და თითქოს, თავადაზნაურობას საზრუნავი გამოელია.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ ვინ მოთვლიდა რამდენი სისხლი ჰქონდა დაღვრილი თავადაზნაურობას სამშობლოსთვის. მისი ყოველდღიური საზრუნავი ეროვნებისა და სარწმუნოების დაცვა-გაძლიერება იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ თავადაზნაურობა თავდაპირველად სამხედრო წოდებას წარმოადგენდა. იგი მამულსა და სარწმუნოებას იცავდა ძალადობისა და საფრთხისაგან.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში სამსონ გიორგის ძე ყიფიანი წერდა, რომ თავადაზნაურობა ყოველთვის ცალკე მდგომი წოდება იყო. მას ყველაფერში ჰქონდა უპირატესობა.