რეგისტრირებული ფაქტები19332
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1896
ტიპი: ავტორობა
1896 წელს იაკობ გოგებაშვილის წიგნში „ბუნების კარი“ (მე-9 გამოცემა) დაიბეჭდა ილია ჭავჭავაძის ლექსები: „ჩიტი“, „ლოცვა“, „ნიკოლოზ ბარათაშვილის სიკვდილზედ“; „სამეურნეო სკოლის გახსნისას სოფელ წინამძღვრიანთკარში წარმოთქმული სიტყვა“; ნაწყვეტები პოემებიდან: „აჩრდილი“, „განდეგილი“, „რამდენიმე სურათი ანუ ეპიზოდი ყაჩაღის ცხოვრებიდამ“; ნაწყვეტები მოთხრობებიდან: „გლახის ნაამბობი“, „კაცია – ადამიანი?!”
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 28 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა გიორგი მიხეილის ძე თუმანიშვილის წერილი, რომ 5 ოქტომბერს ქართულმა დრამატულმა დასმა წარმოადგინა ალექსანდრე ოსტროვსკისა და სოლოვიოვის სამმოქმედებიანი კომედია „ბედნიერი დღე“, რომელიც ქართულ სცენაზე მხოლოდ ერთხელ დაიდგა. ქართული თეატრი სიახლეებს მუდმივად სთავაზობდა მაყურებელს.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 28 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ილია ჭავჭავაძის წერილი, რომლის მიხედვით, გუჯრები და წერილები მოწმობდა, რომ იერუსალიმში მდებარე მონასტრები ქართველების საკუთრება იყო, არა ბერძნების. მონასტრებს სხვადასხვა პირმა შესწირა მამულები, რომლებიც ადგილობრივი სასულიერო პირებისთვის მუდმივი შემოსავლის წყარო იყო.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 29 აპრილის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ სტატიაში მოსე გიორგის ძე ჯანაშვილი წერდა, რომ მას შემდეგ რაც მამაკაცებს ომში სიარული აღარ უწევდათ საშუალება მიეცათ თავიანთ სახლ-კარზე ეზრუნათ, თუმცა რადგანაც ხშირად იბრძოდნენ და სახლიდან მოშორებით იყვნენ, არაფერი გაეგებოდათ საოჯახო საქმეების. ამის გამო, კვლავ ქალს უწევდა ყველა საშინაო საქმის მოგვარება და ეს მათ მოვალეობადაც კი ითვლებოდა.
1903
ტიპი: ავტორობა
1903 წლის 9 თებერვალს სომხურ გაზეთ „მშაკში“ დაიბეჭდა სტატია „კავკასიის სტუდენტთა დამხმარებელი საზოგადოების ერთი განაჩენის გამო“, რომელშიც ილია ჭავჭავაძის ნარკვევის „სომეხთა მეცნიერნი და ქვათა ღაღადი“ გამო ქართველები კაცთმოძულეებად, „მოძმეთჭამიებად“ და „სომეხთყლაპიებად“ არიან მოხსენიებულნი.
1903
ტიპი: ავტორობა
1903 წლის თებერვალში გაზეთ „Исторический вестник“-ში გამოქვეყნდა რეცენზიაილია ჭავჭავაძის ნარკვევზე „სომეხთა მეცნიერნი და ქვათა ღაღადი“. ავტორი მადლობას უხდიდა ილიას ისტორიის ფალსიფიკატორთა მხილებისთვის და ნიკოლოზ ალექსი-მესხიშვილს ამ ნაშრომის რუსულენოვანი მკითხველისთვის გაცნობისათვის.

