რეგისტრირებული ფაქტები1319
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1886
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1886 წლის 27 ნოემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, რუსული გაზეთი „Московскія Вѣдомости“ წერდა, რომ ნიკოლოზ დავითის ძე დადიანს მარიამ ვლადიმერის ასულ ადლერბერგთან ორი შვილი 11 წლის ვაჟი და 8 წლის ქალიშვილი ჰყავდა.
1886
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1886 წლის 27 ნოემბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, რუსული გაზეთი „Московскія Вѣдомости“ წერდა, რომ ნიკოლოზ დავითის ძე დადიანის დედა ეკატერინე ალექსანდრეს ასული ჭავჭავაძე იყო.
1885
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1885 წლის პირველ სექტემბერს ილია ჭავჭავაძემ დიმიტრი ყიფიანისგან სამადლობელი წერილი მიიღო.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 14 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ თამარ ესტატეს ასულ ფალავანდიშვილს ჰყავდა ვაჟები: ანტონ, ნიკოლოზ და ვასილ ფალავანდიშვილები.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 14 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, ანტონ ფალავანდიშვილს ჰყავდა მეუღლე ეკატრინე.
1896
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1896 წლის 10 მარტს გელათიდან წამოსული ილია ჭავჭავაძე ნიკო ღოღობერიძემ მიიპატიჟა სასტუმროს სასადილო დარბაზში, სადაც შეხვდა გიორგი შერვაშიძესა და ლეჩხუმის მაზრის თავადაზნაურთა წინამძღოლ იასონ გელოვანს. მის საპატივსაცემოდ ახალი სუფრა გაშალეს და წვეულება განაგრძეს, ღამე ილია სიმონ ღოღობერიძის ოჯახში დარჩა.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ ფარნაოზ გარსევანის ძე ყიფიანს ჰყავდა მეუღლე ელიზავეტა გიორგის ასული ყიფიანი.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ ფარნაოზ გარსევანის ძე ყიფიანს ჰყავდა ვაჟები: ალექსანდრე, იოსები, ვასილი და ვლადიმერი.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ ფარნაოზ გარსევანის ძე ყიფიანს ჰყავდა რძლები: ელენე და ალექსანდრა.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ ფარნაოზ გარსევანის ძე ყიფიანს ჰყავდა ქალიშვილი სოფიო ჩიქოვანი.
1918
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1918 წლის 21 სექტემბრის გაზეთიდან „Грузия“ ირკვევა, რომ ფარნაოზ გარსევანის ძე ყიფიანს ჰყავდა შვილიშვილები, ნინო და ელენე ციციანოვები.
1892
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1892 წლის 4 იანვრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ზურაბ გიორგის ძე ნათიშვილი და პავლე გიორგის ძე ნათიშვილი სამოქალაქო მრჩეველ გიორგი ეფრემის ძე ნათიშვილის შვილები იყვნენ.
1892
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1892 წლის 4 იანვრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, სვიმონ ეფრემის ძე ნათიშვილი სამოქალაქო მრჩეველ გიორგი ეფრემის ძე ნათიშვილის ძმა იყო.
1892
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1892 წლის 4 იანვრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, სამოქალაქო მრჩეველი გიორგი ეფრემის ძე ნათიშვილი ელისაბედ ტურიევისას სიძე იყო.
1913
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1913 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიაში გიორგი ლეონიძე მოხვდა ვასილ ბარნოვის მოსწავლეთა რიცხვში.
1913
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1913 წელს გიორგი ლეონიძის მასწავლებლები იყვნენ შიო ისაკის ძე შიუკაშვილი და ვასილ ბარნოვი.
1885
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1885 წლის სექტემბერში ილია ჭავჭავაძემ პეტრე უმიკაშვილი საგურამოში მიიპატიჟა.
1905
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1905 წელს ილია ჭავჭავაძე თავის სახლში მიიწვია მეფისნაცვალმა ილარიონ ვორონცოვ-დაშკოვმა და სთხოვა, ნიკო ნიკოლაძესთან ერთად მონაწილეობა მიეღო გრაფ დიმიტრი სოლსკის კომისიაში.
1905
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1905 წლის 18 ივნისს თბილისის სათავადაზნაურო-საადგილმამულო ბანკის კრებაზე მიყენებული შეურაცხყოფისთვის ილია ჭავჭავაძემ დუელში გამოიწვია მიხეილ ვეზირიშვილი და რწმუნებულები მიხეილ ბაგრატიონ-გრუზინსკი და დავით ჯორჯაძე გაუგზავნა. ვეზირიშვილმა მიიღო გამოწვევა და თავის რწმუნებულებად ალექსანდრე კობიაშვილი და ალექსანდრე დიასამიძე დანიშნა.
1881
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1881 წლის შემოდგომაზე ილია ჭავჭავაძემ შეიტყო, რომ მსახიობი ვლადიმერ ალექსი-მესხიშვილი იმ სარდიონ ალექსი-მესხიშვილის ვაჟი იყო, რომელიც 1861 წელს ჟურნალ „ცისკარში“ ენის საკითხებთან დაკავშირებით „მამებსა და შვილებს“ შორის გამართულ პოლემიკაში ჩაება.
1903
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1903 წელს ილია ჭავჭავაძე ესტუმრა სათავადაზნაურო საადგილმამულო ბანკის ზედამხედველი კომიტეტის წევრს, მხატვარსა და საზოგადო მოღვაწე დავით გურამიშვილს.
1903
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1903 წელს ილია ჭავჭავაძემ ნიკო ხიზანიშვილი მნიშვნელოვან საკითხზე შესათანხმებლად სადილზე მიიწვია.
1873
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1873 წელს პარიზში გამგზავრებამდე ნიკო ნიკოლაძემ ილია ჭავჭავაძეს მისი თხზულებების სრულად გამოცემის ნებართვა სთხოვა.