საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები18890

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ამიერკავკასიის მაჰმადიანური გუბერნიებისთვის დაიწერა საგლეხო მმართველობის პროექტი, რომელიც საქართველოს მთავრობამ ადგილობრივი გუბერნიებისთვის თარგმნა, რათა გუბერნატორის თავმჯდომარეობით შედგენილ კომისიას განეხილა, თუ რამდენად მისაღები იყო თბილისის გუბერნიებისათვის ცვლილებები.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ გლეხების მმართველობის ზედამხედველები ექვემდებარებოდნენ მხოლოდ გუბერნატორს და გლეხების საგუბერნიო გამგეობას, რაც ამიერკავკასიის მაჰმადიანური გუბერნიებისთვის შედგენილი ახალი პროექტის მიხედვით შეიცვალა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ამიერკავკასიის მაჰმადიანური გუბერნიების გლეხების მმართველობის ზედამხედველების სამართავად შედგენილი ახალი პროექტის მიხედვით, ისინი დაექვემდებარებოდნენ ორ ინსტანციას: „გლეხთა მმართველობის სამაზრო ზედამხედველობას“ და „საგუბერნიო მოხელეობას“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ სამაზრო ზედამხედველობა შედგებოდა ორი წევრისაგან მაზრის უფროსისა და მომრიგებელი კაცისაგან, რომლებიც თანასწორად ვალდებულები იყვნენ ყურადღება მიექციათ გლეხების მმართველობის საქმიანობისთვის და საჭიროების შემთხვევაში მესამე წევრად მოეწვიათ მაზრის უფროსის თანაშემწე.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, სამაზრო ზედამხედველობის ინსტრუქციის 31-ე მუხლი გულისხმობდა, რომ საგლეხო მმართველობის ზედამხედველების უმთავრესი მოვალეობა იყო მაცხოვრებლებისთვის ესწავლებინათ კანონი და განემარტათ მისი არსი, მნიშვნელობა, გამოყენება და აღმოეფხვრათ კანონდარღვევა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 30 სექტემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ სამაზრო ზედამხედველობა შედგებოდა ორი წევრისაგან მაზრის უფროსისა და მომრიგებელი კაცისაგან, საჭიროებისამებრ კი ჩაერთვებოდა მაზრის უფროსის თანაშემწე. დიდი იყო ალბათობა იმისა, რომ სამაზრო ზედამხედველობის საკითხები მხოლოდ მაზრის უფროსს გადაეწყვიტა, რადგან მას თავისი თანაშემწე წინააღმდეგობას ვერ გაუწევდა და მომრიგებელი კაცის აზრს ყურადღებას არც კი მიაქცევდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 26 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ დრამატურგს თავის პიესაში სასაცილოდ ადამიანის არა ფიზიკური, არამედ ზნეობრივი ნაკლი უნდა წარმოეჩინა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 26 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ საზოგადოება ითმენდა თეატრში უხარისხო წარმოდგენებს, თუმცა არავის ჰქონდა უფლება მათი მოთმინებით ესარგებლა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 26 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ თეატრს ძირი გამოუთხარა მსახიობების უგულო და დაუდევარმა შესრულებამ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 26 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, მსახიობებს როგორმე უნდა გაეთავისებინათ, რომ საკუთარი როლის ცოდნა აუცილებელი იყო, რათა შთამბეჭდავად ეთამაშათ და არტისტის სახელი ღირსეულად ეტარებინათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 26 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ თეატრალურ სივრცეში კრიტიკულ და ხარისხიან რეცენზიებს უგულებელყოფდნენ და ერთმანეთის ლანძღვა-გინება კი – მოსწონდათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 26 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ თუკი რომელიმე არტისტის შესრულება არ მოსწონდათ ამას სალანძღავი სიტყვებით კი არ გამოხატავდნენ, არამედ თავაზიანი კრიტიკით. მსგავსი დამოკიდებულება მხოლოდ სულმოკლე ადამიანისთვის თუ იქნებოდა საწყენი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ ქართულმა დრამატულმა დასმა წარმოადგინა დავით გიორგის ძე ერისთავის თარგმნილი ორმოქმედებიანი კომედია „პარიჟელი ბიჭი“ და სამმოქმედებიანი კომედია „სადავო მფლობელობა“. ორივე პიესა საკმაოდ ცნობილი იყო საზოგადოებისთვის.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 12 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა რომანოზ სპირიდონის ძე ფანცხავას ფელეტონი „ზოგიერთი ფიქრი“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ვალერიან ლევანის ძე გუნია წერდა, რომ ორმოქმედებიან კომედიაში „პარიზელ ბიჭში“ ჟოზეფის როლის შერულება მსახიობისაგან დიდ ნიჭს, დაკვირვებას, სცენის ცოდნასა და გამოცდილებას მოითხოვდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 8 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ალექსანდრე გძელიშვილის ფელეტონი „შავი ქვის საქმე“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 13 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ვაჟა-ფშაველას ფელეტონები „მკვდარზედ“, „საიქიოს წარმოდგენა“, „წაწლობა“ და „ფიცი“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 13 თებერვლის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, აკაკი როსტომის ძე წერეთელმა დაწერა ახალი დრამა „ირაკლი II”, რომლის წარდგენასაც რამდენიმე ქართველი მწერალი დაესწრო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 9 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა რაფიელ დავითის ძე ერისთავის ფელეტონი „მეცხვარე თრიალეთზედა“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 9 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ილია ლუკას ძე ბახტაძის (ხონელის) საკვირაო სხარტულა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 9 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა აკაკი წერეთლის სტატია ქუთაისის შესახებ, რომელშიც აღწერილია ქალაქის გეოგრაფია და მცხოვრებთა სოციალური ყოფა.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 30 დეკემბერს დამფუძნებელი კრების სხდომაზე ალექსანდრე ასათიანმა მთავრობის თავმჯდომარე ნოე ჟორდანიას საპასუხოდ სიტყვა წარმოთქვა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 6 თებერვლის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა „ალექსანდრე ასათიანის სიტყვა, წარმოთქმული 1919 წლის 30 დეკემბერს, დამფუძნებელი კრების სხდომაზე“.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვლის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა ტიტე მარგველაშვილის წერილი „მარცვლეულობის საკითხი საქართველოში“.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 6 თებერვლის გაზეთ „საქართველოში“ გამოქვეყნდა თბილისის ნოტარიუს გიორგი ლუარსაბის ძე მაჭავარიანის განცხადება სავაჭრო სამრეწველო საკომისიო სახლის დაარსების შესახებ.