საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები19332

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელი დრამატურგ გაბრიელ ნიკიტის ძე სუნდუკიანცზე დაბლა მდგომი მწერალი კი არ იყო, არამედ დიდი დოზით განიცდიდა მის გავლენას.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ყველა ნიჭიერი ადამიანი განიცდიდა ოდესმე სხვის გავლენას, მათ შორის შექსპირი მარლოს გავლენას, ხოლო შილერი – ლესინგის.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ სხვა მწერლის გავლენა თავდაპირველად არცერთ ნიჭიერ ადამიანს არ ასცდენია და სწორედ ამიტომ არ უნდა სწყენოდა ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელს ის თუ მის ტექსტებში გაბრიელ ნიკიტის ძე სუნდუკიანცის გავლენას ხედავდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ მიმბაძველობა ადამიანის ბუნების ნაწილი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის მწერლობაში არ ჩანდა მისი ნიჭის ღირსება და ნაკლი. მისი ტექსტები მხოლოდ ოხუნჯობის ხასიათს ატარებდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელი თავის ტექსტებში მუდმივად ყმაწვილივით ცელქობდა და ოხუნჯობდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელს ოხუნჯობაში ბადალი არ ჰყავდა და სწორედ ეს იყო მისი ძალა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის კომედიების ხარისხს ასუსტებდა გადაჭარბებული ოხუნჯობის სტილი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელი თავის ტექსტებში ოხუნჯობის ზომიერებას ვერ იცავდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის კომედიების ყველა მოქმედი პირი – დიდი, პატარა, ქალი თუ კაცი ყველა გადაჭარბებულად ოხუნჯობდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის ნაკლი სწორედ მისი გადაჭარბებული ოხუნჯობა იყო. მას წერის სტილი უნდა შეეცვალა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ მოქალაქეებს, განსაკუთრებით კინტოებს მოსწონდათ სიტყვამოსწრებულობა, მაგრამ ისეთი არა, როგორიც ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარლის კომედიებში იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ნატალია მერაბის ასული გაბუნია ნამდვილი არტისტი ქალი და დიდი ნიჭის პატრონი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში ნატალია მერაბის ასულ გაბუნიას მსგავსი დიდი არტისტი კიდევ დიდხანს არ გამოჩნდებოდა სცენაზე.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ არტისტის ხელოვნება იყო მის მიერ შესრულებული როლის ვნება, აზრი და ხასიათი, რასაც დრამატურგი დაავალებდა.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 16 მარტის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვასილ აბაშიძემ შეადგინა 200-გვერდიანი წიგნი „ჩანგი“, რომელშიც თავმოყრილია ყველა ლექსი და სცენარი, რომლებიც ოდესმე სცენაზე წაუკითხავთ.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 16 მარტის გაზეთი „ივერია“ იუწყება, რომ კავკასიის მთავარმმართებლის ალექსანდრე დონდუკოვ-კორსაკოვის ბრძანებით ოსმალეთისა და სპარსეთის მოქალაქეებს პასპორტის უქონლობის შემთხვევაში უფლება ჰქონდათ 6 თვის ვადით ეცხოვრათ საზღვართან მდებარე ადგილებში.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 16 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა ალექსანდრე მირიანაშვილის მოთხრობა „უცნაური მუხუდო“, მე-6 თავი.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ ვალერიან ლევანის ძე გუნია ვალიკო-იას ფსევდონიმით გამოქვეყნებულ წერილში წერდა, რომ სპექტაკლს ძალიან უშლიდნენ ხელს და ამახინჯებდნენ მოუმზადებელი მონაწილეები. სპექტაკლამდე რეპეტიციის გავლა აუცილებელი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა ვაჟა-ფშაველას ფელეტონი „ფშავლები“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა ვაჟა-ფშაველას ლექსები „ძველი ლექსები“, „სიკვდილის სიმღერა“, „ხმალზე“ და „ქალის დალოცვა“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 14 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა ვაჟა-ფშაველას ლექსები „ხოხობზედ“, „ახალი ლექსები“, „მამასახლისზე“, „ისევ მამასახლისზე“, საჭმელ-სასმელი“, „კაცის სახელები“, „ქალის სახელები“, „სოფლის სახელები“ და „იარაღის სახელები“.

1896

ტიპი: ავტორობა

1896 წელს დაიბეჭდა ალექსანრე ფრონელის „მთიულეთი 1804 წელს“.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 24 ნოემბრის გაზეთ „იმერეთში“ გამოქვეყნდა ნიკოლოზ აბესაძის სტატია „ივერიის მონასტერი ათონის მთაზე“.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 24 ნოემბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით ალექსანდრე იმედაშვილმა თარგმნა ლეონიდ ანდრეევის პიესა „დღენი ჩვენი ცხოვრებისა“.