საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები18685

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 28 თებერვალს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომაზე ალექსანდრე ყიფშიძემ წარმოადგინა ცნობა, რომ 1898 წელს საზოგადოებამ ჩაიბარა განსვენებული ალექსანდრე როინაშვილის ნაანდერძევი არქეოლოგიური და ნუმიზმატიკური კოლექციები, რის გამოც წიგნსაცავი ნამდვილ მუზეუმად გადაიქცა.

1900

ტიპი: ავტორობა

ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომაზე ალექსანდრე ყიფშიძემ წარმოადგინა ცნობა, რომ 1900 წლის 4 ივნისს საზოგადო კრებაზე განიხილეს საკითხი წიგნსაცავისა და მუზეუმისთვის ცალკე შენობის აგების თაობაზე, თუმცა დაადგინეს, რომ ამ საქმის შესრულება წესდების შეუცვლელად არ შეიძლებოდა. ასე გაგრძელდა 1907 წლამდე. ამ დროის განმავლობაში კი სამუზეუმო თანხა თანდათან იზრდებოდა.

1909

ტიპი: ავტორობა

ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომაზე ალექსანდრე ყიფშიძემ წარმოადგინა ცნობა, რომ 1909 წლის 20 დეკემბერს გამგეობამ დიდი მოხსენება წარუდგინა საზოგადო კრებას, რომლის თანახმადაც გამგეობას სურდა ბიბლიოთეკა-მუზეუმი გადაეტანათ ილიასეულ სახლში, რომელიც შესაფერისად უნდა გადაეკეთებინათ, მაგრამ შემდეგ გამგეობა დაეთანხმა სარევიზიო კომისიის მოხსენებას, რომ აეშენებინათ ცალკე სამუზეუმო სახლი, რომლის თანხასაც უნდა დამატებოდა ილიას სახელობის ფონდის თანხა.

1914

ტიპი: ავტორობა

1914 წლის 15 აპრილს გრიგოლ ბურჭულაძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას 200 მანეთი სთხოვა. გამგეობამ დააკმაყოფილა.

1890

ტიპი: ავტორობა

1890 წლის 19 ოქტომბერს მიხეილ ზაალის ძე ყიფიანი ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მთავარ გამგეობას უგზავნის წერილს ყაზბეგში სკოლის გახსნის აუცილებლობის მოთხოვნით. მთავარმა გამგეობამ ამისათვის 20 თუმანი გამოყო.

1890

ტიპი: ავტორობა

1890 წლის 19 ოქტომბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების კავკავის განყოფილების თავმჯდომარე მიხეილ ზაალის ძე ყიფიანი მთავარ გამგეობას სკოლაში მისული რევიზორის მიერ წესდების მთლიანად შეცვლისა და ქართული ენის რუსულით ჩანაცვლების მოთხოვნის თაობაზე ატყობინებს.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 17 დეკემბრის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომის ოქმის თანახმად, ნოემბერში თბილისის მეორე სამკითხველოს ხარჯების გარეშე 52 მანეთი და 20 კაპიკი ჰქონდა. ფაქტი ხელმოწერით ნიკოლოზ ცხვედაძემ დაადასტურა.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 17 დეკემბრის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომის ოქმის თანახმად, ნოემბერში თბილისის პირველმა სამკითხველომ ხარჯების სახით 22 მანეთი და 55 კაპიკი გასცა. ფაქტი ხელმოწერით ნიკოლოზ ცხვედაძემ დაადასტურა.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 17 დეკემბრის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომის ოქმის თანახმად, თბილისის მეორე სამკითხველოს ნოემბერში ნაშთის სახით – 63.31, მკითხველთაგან – 3.25, საზოგადოების წევრებისგან კი 15 მანეთი ჰქონდა მიღებული. ფაქტი ხელმოწერით ნიკოლოზ ცხვედაძემ დაადასტურა.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 17 დეკემბრის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომის ოქმის თანახმად, თბილისის მეორე სამკითხველომ ნოემბერში ხარჯების სახით 29 მანეთი და 36 კაპიკი გასცა. ფაქტი ხელმოწერით ნიკოლოზ ცხვედაძემ დაადასტურა.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 17 დეკემბრის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომის ოქმის თანახმად, თბილისის მეორე სამკითხველოს ნოემბერში 81 მანეთი და 56 კაპიკი ჰქონდა. ფაქტი ხელმოწერით ნიკოლოზ ცხვედაძემ დაადასტურა.

1915

ტიპი: ავტორობა

1915 წლის 5 თებერვალს გიორგი მახარებლის ძე სიხარულიძემ და რაჟდენ დიმიტრის ძე მიქაძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სამტრედიის განყოფილების მძიმე ფინანსური მდგომარეობის გამო მთავარ გამგეობას 105 მანეთისა და 50 კაპიკის პატიება სთხოვეს.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 5 აგვისტოს სოლომონ ნიკოს ძე წერეთელი და ვლადიმერ გიტას ძე ნაცვალაძე ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მთავარ გამგეობას სამტრედიის განყოფილების წიგნის მაღაზიისათვის 100 თუმნის კრედიტის გამოყოფას სთხოვენ.

1915

ტიპი: ავტორობა

1915 წელს ე. ი. თალაქვაძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას კიევის კომერციულ ინსტიტუტში სწავლის გასაგრძელებლად სტიპენდია სთხოვა.

1915

ტიპი: ავტორობა

1915 წლის 17 აგვისტოს არჩილ დავითის ძე იანქოშვილმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას კიევის კომერციულ სასწავლებელში სწავლის გასაგრძელებლად სტიპენდია სთხოვა. იგი საზოგადოებას სწავლის დასრულების შემდეგ თანხის დაბრუნებას შეჰპირდა.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 15 ივნისს მცხეთის სამთავროს მონასტრის იღუმენია ნინო თხოვნით მიმართავს ქ. შ. წ. კ. გ. საზოგადოების გამგეობას, რათა განსვენებული იაკობ გოგებაშვილის მიერ სახალხო განათლებისთვის ნაანდერძევი თანხიდან ორი სტიპენდია მცხეთის საქალებო სკოლასაც გამოუყონ, რომელიც მომავალ ნამდვილ მეოჯახე ქალებსა და დედებს ზრდის და რომელშიც საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან ჩამოსული ღარიბი ოჯახის ასი მოწაფე სწავლობს. სტიპენდიების დანიშვნით გამგეობა უკვდავყოფს დიდი მოღვაწის სახელს, რომელსაც მუდამ მოიხსენიებენ საქართველოს ამ ერთი უძველესი ტაძრის დედები.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 16 ივნისს იაკობ გოგებაშვილის დისწულმა, ანა იოსების ასულმა ახალბედაშვილისამ, გორიდან განცხადებით მიმართა ბიძის ანდერძის აღმასრულებლებს, მისი ერთადერთი ვაჟის, ანდრიასთვის სწავლის დამთავრებამდე შეენარჩუნებინათ ის ფულადი დახმარება, რომელსაც იაკობი გოგებაშვილი გიმნაზიაში სწავლისას უხდიდა.

1911

ტიპი: ავტორობა

1911 წლის 30 იანვარს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას იაკობ გოგებაშვილმა მოახსენა, რომ თავისი სახელმძღვანელოების დასაბეჭდ ქაღალდს დავით მაჭავარიანისგან ყიდულობდა და 500-თაბახიან ოზმაში ოთხ მანეთსა და ოთხ აბაზს უხდიდა.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 17 იანვარს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომაზე გამგეობას თხოვნით მიმართა იაკობ გოგებაშვილმა, რომ შეეძინათ მისგან რუსული მეთოდიკის მთელი გამოცემა, რომელიც დაუბეჭდავს საზოგადოების სახელით 480 მანეთად. ი. გოგებაშვილის თხოვნას თან ახლავს ცნობა იმის შესახებ, რომ წიგნის მეორე და მესამე გამოცემის საფასური თავად მწერალს გადაუხდია და ასევე საზოგადოების მაღაზიაშიც ჰქონია მიტანილი გასაყიდად, თუმცა ძალიან მცირე რაოდენობა გაყიდულა: 1904 წელს – 21 ცალი, 1910 წელს – 8 ცალი და 1911 წელს – 37 ცალი. გამგეობამ განაცხადა, რომ ი. გოგებაშვილისგან შეეძინათ 140 მანეთის ღირებულების რუსული მეთოდიკა.

1911

ტიპი: ავტორობა

1911 წლის 25 ოქტომბრის ქონებრივი მდგომარეობის ნუსხაში იაკობ გოგებაშვილმა აღნიშნა, რომ ვასილ ყიფიანის 390 მანეთი მართებდა, რომელიც დამკაზმველისთვის მას შემდეგ უნდა გაესტუმრებინა, როცა „ბუნების კარსა" და „რუსკოე სლოვოს" სრულიად გამზადებულს ჩააბარებდა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მაღაზიას.

1911

ტიპი: ავტორობა

1911 წლის 30 იანვარს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოებისთვის წარდგენილ მოხსენებაში იაკობ გოგებაშვილი აღნიშნავს, რომ მის მიერ საზოგადოებისთვის ნაანდერძევი 5 სახელმძღვანელო ყოველწლიურ 9000 მანეთის მოგებას მოუტანს გამგეობას, რომელმაც შემოსული თანხა შემდეგნაირად უნდა გაანაწილოს: 600 მანეთი სახალხო განათლების ფონდის გასაძლიერებლად გადადოს, 400 მანეთი ვარიანის სკოლაზე დახარჯოს, 300 მანეთით პედაგოგიურ და საბავშვო ჟურნალებს აღმოუჩინოს შემწეობა, 10-20 თუმანი კი კლიშეების განახლებასა და სურათების გამრავლებას მოახმაროს.

1898

ტიპი: ავტორობა

1898 წლის 29 სექტემბერს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სხდომაზე მოხსენება გააკეთა დავით კარიჭაშვილმა, რომ წიგნის მაღაზიისთვის უნდა შეეძინათ იაკობ გოგებაშვილის ახლად დაბეჭდილი წიგნაკი „სხივი წარსულისა“ 800 ცალი 40%-იანი ფასდაკლებით. გამგეობამ დავით კარიჭაშვილის თხოვნა დააკმაყოფილა.

1912

ტიპი: ავტორობა

იაკობ გოგებაშვილის ანდერძის პირველი პუნქტის თანახმად, ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება ვალდებული იყო მოანდერძის მშობლიურ სოფელ ვარიანში დაეარსებინა და გაემართა სანიმუშო დაწყებითი სკოლა: საამისოდ სახალხო განათლების ფონდის გასაძლიერებლად გადადებული ყოველწლიური 600 მანეთიდან 400 ვარიანის სკოლაზე უნდა დახარჯულიყო.

1912

ტიპი: ავტორობა

იაკობ სიმონის ძე გოგებაშვილის ანდერძის მე-6 პუნქტის თანახმად, ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება ვალდებულია ყოველწლიურად ჰონორარის სახით 100 მანეთი უხადოს აკაკი როსტომის ძე წერეთელს იმ საბავშვო ლექსებისათვის, რომლებიც პოეტმა საგანგებოდ „დედა ენისთვის“ დაწერა მოანდერძის თხოვნით.

1911

ტიპი: ავტორობა

1911 წლის 30 იანვარს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოებისთვის წარდგენილ მოხსენაბაში იაკობ გოგებაშვილი აღნიშნავს, რომ თავისი ქართული სახელმძღვანელოების კორექტორს თაბახში ხუთ მანეთს უხდიდა, რუსულისას კი – შვიდს, რადგან ამ უკანასკნელს მახვილების გამო უფრო რთული სამუშაო ჰქონდა.