საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები18642

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 6/19 აპრილს ამიერკავკასიის საგარეო საქმეთა მინისტრი აკაკი ჩხენკელი თურქეთის კავკასიის ბრძოლების სარდალს – ვეჰიბ-ფაშას კონფიდენციალური წერილი მისწერა, რომელშიც ახსენებდა ტრაპიზონის მოლაპარაკების დროს დადებულ პირობას, თურქული ჯარების დარჩენას ბრესტ-ლიტოვსკის ხელშეკრულების საზღვრებში. მინისტრი მწუხარებას გამოთქვამდა თურქული ჯარის მიერ არდაგანის მხარეში საზღვრის დარღვევის ფაქტის გამო და იმედოვნებდა, რომ თურქული მხარე არსებული მდგომარეობის განსამუხტავად ზომებს მიიღებდა. წერილის სრულ ვარიანტს ტელეფონით დოქტორი ვახტანგ ღამბაშიძე გადასცემდათ, სასურველი იყო შინაარსს საზღვაო მინისტრი – რაუფ ორბეიც გასცნობოდა.

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 25 მაისს ნოე ხომერიკი წერილს სწერს პოლიტიკურ კომისიას პარიზში და სთხოვს მათ შეატყობინონ, იციან თუ არა ჩხიკვიშვილმა და ჯუღელმა, რომ მათ მოსაკლავად ტერორისტები არიან გაგზავნილნი.

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 25 მაისს ნოე ხომერიკმა პარიზში პოლიტიკურ კომისიას ბოლშევიკების მიერ თბილისში გამართულ მიტინგზე ვლასა მგელაძისა და სამსონ დადიანის დაჭერის შესახებ შეატყობინა. ხალხმა ისინი ქუჩაშივე გაათავისუფლა.

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 25 მაისს ნოე ხომერიკი წერილით ატყობინებს პოლიტიკურ კომისიას პარიზში, რომ კომუნისტებმა ისეთი მდგომარეობა შექმნეს საქართველოში, რომ 26 მაისს არც ერთი ქართველი ქუჩაში არ გამოვა. შეცვალეს ეროვნული დროშა წითელი დროშით, თეთრი გიორგი კი ნამგალითა და უროთი ჩაანაცვლეს.

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 16 მაისს ნოე ხომერიკი ამხანაგებს – დიმიტრი ევგენის ძე ათაბეგს, ვიქტორ მაქსიმეს ძე ცინცაძესა და დავით ბესარიონის ძე ღოღობერიძეს – ატყობინებს, რომ 1-3 მაისს დაიჭირეს კომიტეტის წევრები, მათ შორის: კირილე იესეს ძე ნინიძე, ნიკიფორე ბესარიონის ძე იმნაიშვილი, შალვა ისაკის ძე ნუცუბიძე, ასევე ატყობინებს, რომ ამ დროისთვის თბილისის ჩეკას თავმჯდომარე პანკრატოვია და სთხოვს ზომების მიღებას, რომ დაჭერილები არ დახვრიტონ.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 9 ოქტომბრის გაზეთი „სახალხო საქმე“ იუწყებოდა, რომ საქართველოს რესპუბლიკის რკინიგზის უფროსმა ნ. კანდელაკმა გამოაქვეყნა ბრძანება ადგილობრივი კომიტეტის თავმჯდომარეებისა და მდივნების თანამდებობიდან გათავისუფლების შესახებ.

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 25 მაისს ნოე ხომერიკი სწერს პოლიტიკურ კომისიას პარიზში, რომ ბოლშვიკები აპირებენ გამოიყენონ საქართველოს ბუნებრივი სიმდიდრე. ბაქო ინგლისელ კაპიტალისტებს გადასცეს, ახლა ჯერი მარგანეცზეა. ამ ხანებში როტერდამში აგზავნიან კომისიას: ნ. ნიკოლაძე, გ. ჟურული, პერსენაკი, კარპე მოდებაძე და ერთი რუსის შემადგენლობით. ეს ინფორმაცია დაადასტურა ჭიათურელმა მრეწველმა, ეროვნებით ბერძენმა ავგერონიმ.

1921

ტიპი: ავტორობა

1921 წლის 16 მაისს ნოე ხომერიკი პოლიტიკურ კომისიას პარიზში ატყობინებდა, რომ ქემალისტები ახალი ტერიტორიების ხელში ჩაგდების მიზნით კავკასიაზე თავდასხმას გეგმავდნენ. თავის მხრივ, ბოლშევიკებიც მზად იყვნენ მათთან საბრძოლველად. თბილისიდან ჩავიდნენ დავითხანიანი და აჰმედ ცალიკოვი, რომლებიც ემიგრანტებს დახმარებას უწევდნენ. ნოე ხომერიკი საყვედურობდა კომისიას, რომ მათგან საჭირო ინფორმაციას და ქმედებებს ვერ იღებდა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის პირველი მაისის ჟურნალში „ვაზი და ღვინო“ გიორგი წინამძღვრიშვილმა გამოაქვეყნა მოკლე მიმოხილვა წინანდალსა და თელავში გამართულ მეღვინეთა ყრილობების შესახებ.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 11 ივლისის გაზეთ „ერთობაში“ დაბეჭდილ გენ. შტაბის ცნობაში, რომელსაც ბათუმისა და ბათუმის ოლქის განსაკუთრებული კომისრი ბენიამინ ჩხიკვიშვილი აწერდა ხელს, ნათქვამი იყო, რომ 1920 წლის 7 ივლისს ჯარებს ზეიმით შეხვდნენ ბათუმისა და ყველა ადგილობრივთა წარმომადგენლები. გაიმართა ინგლის-საფრანგეთის და ქართული ჯარების გაერთიანებული აღლუმი. 6 ივლისს დაიკავეს სოფ. ქედა და შეცვალეს ინგლისელები. ბათუმში და ოლქში სამხედრო წესები გამოცხადდა. ბენია ჩხიკვიშვილი ბათუმის ოლქის განსაკუთრებულ კომისრად დაინიშნა.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 4 თებერვალს პეტრე სოლომონის ძე ალღუზაშვილი თბილისის გუბერნიის დაბალი სასწავლებლების მთავარგამგეობისადმი გაგზავნილ საჩივარში იუწყებოდა, რომ 1918 წლის აპრილიდან სასწავლებლის არმოწყობის გამო სამსახურიდან დაითხოვეს. მან განთავისუფლების შესახებ სექტემბერში შეიტყო. მას როცა მთავრობამ სასწავლებლის მოსაწყობად თანხა არ მისცა, სხვაგან გადაყვანა ითხოვა.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 4 თებერვალს პეტრე სოლომონის ძე ალღუზაშვილი თბილისის გუბერნიის დაბალი სასწავლებლების მთავარგამგეობისადმი გაგზავნილ საჩივარში იუწყებოდა, რომ მას მასწავლებლობის უფლება ჰქონდა და 1904 წლამდე მუშაობდა. ის თვლიდა, რომ სხვა ბრალდების დამტკიცების შემთხვევაში შეეძლოთ მისთვის მასწავლებლობის უფლება ჩამოერთვათ. მას როგორც უთხრეს სასწავლებელი არ მოუწყვია, არ უმუშავია და ანაზღაურებაც არ ეკუთვნოდა.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 4 თებერვალს პეტრე სოლომონის ძე ალღუზაშვილმა თბილისის გუბერნიის დაბალი სასწავლებლების მთავარგამგეობას გორის რაიონის სახალხო სასწავლებლების საზოგადო კრების (1919 წლის) დადგენილების შესახებ საჩივარი გაუგზავნა. ის თვლიდა, რომ კრებამ გვერდი აუარა მთავარ საკითხს და მისი მასწავლებლად მუშაობის აკრძალვის გადაწყვეტილება უსამართლო იყო.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის პირველი მაისის ჟურნალში „ვაზი და ღვინო“ დაიბეჭდა გ. წინამძღვრიშვილის მოხსენება, რომელშიც ხსნიდა მეღვინეობა-მევენახეობის მნიშვნელობას ქვეყნის ეკონომიკაში და ღვინის გატანას საერთაშორისო ბაზარზე. ასევე საუბრობდა მევენახეობის გაზრდის აუცილებლობაზე.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 7 დეკემბრის გაზეთ „სახალხო საქმეში“ არჩილ ჯაჯანაშვილი წერს თავის მოსაზრებას სომხებისადმი. ის ამბობს, რომ სანამ სომხეთს „დაშნაკცუტუნის“ პარტია უდგას სათავეში, ძნელი იქნება მათთან მშვიდობიანი ურთიერთობის დამყარება, რადგან ისინი საქართველოს წინააღმდეგ განსაკუთრებით იბრძვიან.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 5 სექტემბრის „ერთობა“ წერს, რომ საინჟინრო-ტექნიკური ჯარების უფროსმა, გენ. თაყაიშვილმა სამხედრო მინისტრს წარუდგინა მოხსენება უმაღლესი სამხედრო-ტექნიკური განათლების საქმის განვითარების საჭიროების შესახებ, რათა ამ გზით მომზადდეს საავტომობილო და საჰაერო საქმის სპეციალისტთა კადრი.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 5 სექტემბრის გაზეთ „ერთობის“ ცნობით, ფინანსთა სამინისტრომ მიიღო ხისგან ქაღალდის გაკეთების სპეციალისტის, როზენკრანცის შუამდგომლობა. იგი აღნიშნავდა, რომ ჰქონდა გაუმჯობესებული ქაღალდის საკეთებელი მანქანები და 7-8 თვის შემდეგ შესაძლებელი იქნებოდა ქარხნის ამუშავება. წარადგინა მისი მოწყობის გეგმა და ხისგან დამზადებული საქონლის ნიმუშებიც. სამინისტრომ ეს მასალები შესასწავლად სპეციალისტს გადასცა.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 8 ოქტომბრის გაზეთში „სახალხო საქმე" დაიბეჭდა ბორჯომის სახელოსნო სასწავლებლის გამგის გ. ვაშაკიძის განცხადება, რომელსიც აღნიშნავდა, რომ იმ წლიდან ყველა კლასი გაეროვნულებული იყო და სწავლა ქართულ ენაზე მიმდინარეობდა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის პირველი მაისის ჟურნალში „ვაზი და ღვინო“ დაბეჭდილია მიხ. შალამბერიძის სტატია, რომელშიც ის მკითხველს უხსნის თუ როგორ ჩნდება ტკბილში დუღილის გამომწვევი ღვინის დედა და სპირტი.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 1-ლი მაისის ჟურნალში „ვაზი და ღვინო“ დაიბეჭდა ივანე ანდრონიკაშვილის სტატია, რომლითაც ის კიდევ ერთხელ ახსენებდა მთავრობას მეღვინეობა-მევენახეობის პრობლემებს და სთხოვდა, ყურადღება მიექციათ ამ დარგისთვის, დაეკლოთ სააქციზო გადასახადი და სხვ.

1924

ტიპი: ავტორობა

1924 წლის 6 იანვარს გაზეთ „ბარრიკადში“ ტიციან ტაბიძის ლექსი „ორპირის ოქროპირი“ დაიბეჭდა.

1922

ტიპი: ავტორობა

1922 წლის 30 იანვარს ხელოვნების მუშაკთა და სოციალური კულტურის კავშირების კონფერენციაზე ტიციან იუსტინეს ძე ტაბიძეს უნდოდა ეთქვა სიტყვა „რაბისში" ქართველი პოეტების უფლებებზე, თუმცა მას ამის საშუალება არ მიეცა.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 14 აპრილს, ტრაპიზონში, ამიერკავკასიის დელეგაციის თავმჯდომარე აკაკი ჩხენკელი ატყობინებს ოტომანთა საიმპერატორო დელეგაციას, რომ ბრუნდებიან თბილისში. ხელი მოაწერა ა. ჩხენკელიმა. დოკუმენტის სისწორე დაადასტურა საქმეთა მმართველმა მ. თუმანოვმა.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წელს ამიერკავკასიის სეიმმა ტელეგრამა გაუგზავნა ტრაპიზონში დელეგაციის თავმჯდომარეს, საგარეო საქმეთა მინისტრ აკაკი ჩხენკელს და შეთანხმების მიუღწევლობის გამო დელეგაციას თბილისში დაბრუნების რეკომენდაცია მისცა. ხელი მოაწერა ხელისუფლების თავმჯდომარე გეგეჭკორმა. დოკუმენტის სისწორე დაადასტურა საქმეთა მმართველმა მ. თუმანოვმა.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 13 აპრილს, ტრაპიზონში, ოტომანთა დელეგაცია ამიერკავკასიის დელეგაციის თავმჯდომარეს, აკაკი ჩხენკელს მიმართავდა, რომ მოკავშირეთა მოლაპარაკებაში ჩასართველად აუცილებელი იყო ამიერკავკასიის რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის გამოცხადება. დოკუმენტს ხელს აწერდა ოტომანთა დელეგაციის თავმჯდომარე რაუფ ორბეი. დოკუმენტის სისწორეს ადასტურებდა საქმეთა მმართველი მ. თუმანოვი.