საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები2089

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი მფლობელობა

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 26 სექტემბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით, ქუთაისში ბ. გოკიელს სავაჭრო სახლი ჰქონდა.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 26 სექტემბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით, ქუთაისში ფილიპე სიმონის ძე ფილიპოვს ჭურჭლისა და ავეჯის მაღაზია ჰქონდა.

1936

ტიპი: მფლობელობა

1935 წლის 26 იანვარს გამოცემული ხელშეკრულების მიხედვით, ქრისტინე შარაშიძეს ნიკოლოზ ბარათაშვილის აკადემიურ გამოცემაზე მუშაობა ამავე წლის პირველ აპრილამდე უნდა დაესრულებინა. მისი ჰონორარი 350 მანთით განისაზღვრა, რომლის 50 პროცენტს ის ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერის დროს მიიღებდა, 25 პროცენტს – მასალის ჩაბარებისას და დანარჩენ 25 პროცენტს – წიგნის გამოსვლის შემდეგ, არა უგვიანეს ერთი კვირისა.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1919-1920 წლების ოლივერ უორდროპის წერილების მიხედვით, მირზა რიზა ხანი იყო ხელნაწერების კოლექციონერი.

1919

ტიპი: მფლობელობა

1919 წლის 3 დეკემბერს, ოთხშაბათს, 10-ის ნახევარზე ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მისწერა, რომ მუსლიმთა საღვთო წიგნი ჰქონდა. ის იყო ლოცვების ნაკრები, რომლის ილუსტრატორმაც არაბული კარგად არ იცოდა, რის გამოც ილუსტრაციები ტექტს იყო აცდენილი.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 7 ნოემბერს აკაკი წერეთლის მიერ შედგენილი ანდერძის მიხედვით, ის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას უტოვებდა სამოსახლო ადგილს შენობით შორაპნის მაზრის სოფელ სხვიტორში.

1921

ტიპი: მფლობელობა

1921 წელს კონსტანტინე ალექსის ძე ბახტაძეს სანოტარო ბიურო ჰქონდა ბათუმში, ლორის-მელიქოვის ქუჩაზე, კაპპიდის სახლში.

1900

ტიპი: მფლობელობა

1900 წლის 9 მარტის ხელშეკრულებიდან ცნობილია, რომ ქვემო მაჩხაანში იოსებ გრიგოლის ძე ტუკუშევის მიერ იჯარით აღებულ ხეხილის ბაღს სამხრეთ-დასავლეთიდან მიხეილ ლაზარეს ძე შანშიაშვილის მამული ესაზღვრებოდა.

1915

ტიპი: მფლობელობა

1915 წელს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ბათუმის განყოფილებას, რომლის თავმჯდომარე იყო გრიგოლ ლავრენტის ძე ელიავა იყო, ერთი სკოლა ჰქონდა გახსნილი.

1922

ტიპი: მფლობელობა

1922 წელს გიორგი ისრაელიანცს გეორგიევის ქუჩის N5-ში წიგნების მაღაზია ჰქონდა.

1909

ტიპი: მფლობელობა

1909 წლის 12 თებერვალს გიორგი ნიკოლოზის ძე ყაზბეგის თავმჯდომარეობით გამართულ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის სხდომაზე ალექსანდრე თევდორეს ძე ყიფშიძის მიერ წაკითხული განმარტებითი მოხსენების თანახმად, „საზოგადოება" იყო ფაქტობრივი მფლობელი შემდეგი ქონებისა: ოლღა ჭავჭავაძისეული 286 დესეტინა მამულისა საგურამოში – ვალი 18 825 მანეთი და 44 კაპიკი, ასევე გადასახადის ნარჩენი – 1139 მანეთი და 88 კაპიკი, სულ – 19 965 მანეთი და 32 კაპიკი; ილია ჭავჭავაძისეული სახლისა თბილისში – ვალი 6000 მანეთი, დამატებით გადასახადის ნარჩენი – 1565 მანეთი 60 კაპიკი, სულ – 7565 მანეთი და 60 კაპიკი; საგურამოს მომიჯნავე ზაქარია გურამიშვილის მამულის ერთი მესამედის იჯარისა; სამივე ზემოჩამოთვლილ მამულს ალექსანდრე ყიფშიძე განაგებდა დაქირავებული მმართველებისა და მოსამსახურეების მეშვეობით, რომელთა შენახვაც წელიწადში 1000 მანეთი ჯდებოდა.

1916

ტიპი: მფლობელობა

ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სენაკის განყოფილებამ გამგეობას აცნობა, რომ 1916 წელს სენაკის ბიბლიოთეკასთან გახსნეს მაღაზია და დაიწყეს სახელმძღვანელოებით ვაჭრობა. მაღაზიის მეპატრონე პეტრე მიხეილის ძე დგებუაძე იყო.

1911

ტიპი: მფლობელობა

1911 წლის დასაწყისში დავით ზაქარიას ძე სარაჯიშვილსა და ფრიდონოვს ეკუთვნოდათ ელისაბედის, აბასთუმნისა და ანდრიას ქუჩებზე მდებარე მიწები.

1911

ტიპი: მფლობელობა

1911 წლის დასაწყისში დავით ზაქარიას ძე სარაჯიშვილის მფლობელობაში იყო შორაპნის მაზრაში მდებარე მამული ტევრი.

1905

ტიპი: მფლობელობა

1905 წლის 5 ივლისს ილია ჭავჭავაძის მიერ შედგენილ ანდერძში ჩამოთვლილი უძრავ-მოძრავი ქონება იყო: უძრავი ქონება – სოფლის მამული საგურამო-წიწამურში (552 დესეტინა) და ქვითკირის სახლი თბილისში, ანდრიას (ანდრეევის) ქუჩაზე; მოძრავი ქონება – სახლის მოწყობილობა, ავეჯი, სურათები, ძვირფასი ბიბლიოთეკა და კერძო მიწერ-მოწერა. სასამართლოს ბოქაულის მიერ შედგენილი მოძრავი ქონების სია მოანდერძის მეუღლეს ჰქონდა მიბარებული. უძრავ-მოძრავი ქონება თავის დროზე ოლღა ჭავჭავაძის გარდაცვალების შემდეგ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ხელში გადავიდოდა.

1908

ტიპი: მფლობელობა

1908 წლის 27 იანვარს ილია ჭავჭავაძის ანდერძის განსახილველად გამართულმა ქ. შ. წ. კ. გ. საზოგადოების გამგეობის სხდომამ დაადგინა: შეეთავაზებინათ ოლღა გურამიშვილისთვის, რათა მიეღო ანდერძით მისთვის განკუთვნილი ქონება, ხოლო "საზოგადოების" მიერ შექმნილი საგანგებო კომისია დაეხმარებოდა ქვრივს დატოვებული ქონებისა და ვალების მოწესრიგებაში (ხელს აწერენ: ა. ყიფშიძე, ს. ფირცხალავა).

1910

ტიპი: მფლობელობა

ალექსანდრე თევდორეს ძე ყიფშიძის მიერ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობისთვის წარდგენილი საანგარიშო მოხსენებიდან ცნობილია, რომ „საზოგადოების" კუთვნილი ოლღა ჭავჭავაძისეული საგურამოს მამული ორწლიანი (1910-06-01 – 1912-06-01) იჯარით აღებული ჰქონდა პროვიზორ პეტრე ბიკენტის ძე სტაუგაიტისს: პირველი წლის საიჯარო ფასი იყო 1000 მანეთი, ხოლო მეორე წლისა და შემდგომი (თუკი იჯარა განახლდებოდა) – 1300 მანეთი. იჯარა ნოტარიალურად 1910 წლის 1-ლ ივლისს იყო დამტკიცებული.

1919

ტიპი: მფლობელობა

1919 წელს დარია მიხეილის ასული მგალობლიშვილი ფლობდა სახლს ციციანოვის ქუჩაზე.

1918

ტიპი: მფლობელობა

1918 წელს როსაშვილი ფლობდა სავაჭროს „დეზერტირთა ბაზარში“.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წელს დავით საგნაგსკი ფლობდა საარტისტო საზოგადოების თეატრის შენობას.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 23 მარტს ა. იორდანოვის სახელზე გამოწერილი ქვითრის თანახმად, ვასილ სერგის ძე ეგიაზაროვის მაღაზიაში სამშენებლო იარაღებისა და დეტალების – ამერიკული ბურღები, ლითონის კბილაკები, ყრუ ჭანჭიკები, მავთულები – შეძენა 104 მანეთი და 02 კაპიკი დაჯდა.

1908

ტიპი: მფლობელობა

1908-1913 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მიერ სხვადასხვა ორგანიზაციებთან ილია ჭავჭავაძისთვის ძეგლის დადგმის შესახებ მიწერ-მოწერის მიხედვით, ალექსანდრე ლუარსაბის ძე გოცირიძეს აფთიაქი ჰქონდა ბაქოში, ტელეფონაიას (Телефонная) ქუჩაზე.

1908

ტიპი: მფლობელობა

1908-1913 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მიერ სხვადასხვა ორგანიზაციებთან ილია ჭავჭავაძისთვის ძეგლის დადგმის შესახებ მიწერ-მოწერის მიხედვით, სევერიან გიორგის ძე კეთილაძეს აფთიაქი ჰქონდა ბალახანში.

1911

ტიპი: მფლობელობა

სატიტულო ფურცლის მონაცემებით, ლ. ო. დე ბლასის ფილების ფაბრიკა მხატვრულ-დეკორატიულად ამუშავებდა მოზაიკურ, ხელოვნურ მარმარილოს, გრანიტს, ქვასა და სხვა მასალას. მისამართი: თბილისი, მიხეილის გამზ., №127.