საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები2109

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი მფლობელობა

1896

ტიპი: მფლობელობა

1896 წელს ვასილ იოსების ძე ბეჟანეიშვილს ქუთაისში წიგნის მაღაზია ჰქონდა.

1886

ტიპი: მფლობელობა

1886 წლის 17 აპრილის გაზეთ „ივერიის“ მიხედვით, ტარასი გრიგოლის ძე ახვლედიანს ქუთაისის თავად–აზნაურთა საადგილმამულო ბანკში დაგირავებული ჰქონდა ლეჩხუმის მაზრის სოფელ ლასურიაშსა და მოხაშში მდებარე 34 დესეტინა და 1200 კვადრატული საჟენი ეზო, ზვარი, ტყე და სახნავ–სათესი, რომლებსაც ყიდდა ბანკი გადასახადის გადაუხდელობის გამო.

1886

ტიპი: მფლობელობა

1886 წლის 17 აპრილის გაზეთ „ივერიის“ მიხედვით, ივანე დავითის ძე ბაკურაძეს ქუთაისის თავად–აზნაურთა საადგილმამულო ბანკში დაგირავებული ჰქონდა ლეჩხუმის მაზრის სოფელ თაბორში მდებარე 5 დესეტინა და 750 კვადრატული საჟენი ეზო, ზვარი, ტყე და სახნავ–სათესი, რომლებსაც ყიდდა ბანკი გადასახადის გადაუხდელობის გამო.

1886

ტიპი: მფლობელობა

1886 წლის 17 აპრილის გაზეთ „ივერიის“ მიხედვით, დავით ზაალის ძე ჩიქოვანს ქუთაისის თავად–აზნაურთა საადგილმამულო ბანკში დაგირავებული ჰქონდა ლეჩხუმის მაზრის სოფელ უცხერში მდებარე 14 დესეტინა და 600 კვადრატული საჟენი ზვარი და ტყე, რომლებსაც ყიდდა ბანკი გადასახადის გადაუხდელობის გამო.

1830

ტიპი: მფლობელობა

1830 წლის 4 ოქტომბრის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნებული განცხადებიდან ირკვევა, რომ სახლი, რომელშიც ცხოვრობდა სოლომონ ივანეს ძე დოდაშვილი, კოლეგიის მრჩეველ ბებუთოვს ეკუთვნოდა.

1918

ტიპი: მფლობელობა

1918 წლის 27 ოქტომბრის გაზეთ „კლდის“ ცნობით, გიორგი ბაგრატიონ-დავითაშვილს ჰქონდა მეურნეობა გორის მაზრაში, სოფელ სატივეში.

1886

ტიპი: მფლობელობა

1886 წლის 17 აპრილის გაზეთ „ივერიის“ მიხედვით, ვასილ და გრიგოლ გიორგის ძე ბოჭორიშვილებს ქუთაისის თავად–აზნაურთა საადგილმამულო ბანკში დაგირავებული ჰქონდათ შორაპნის მაზრის სოფელ რუფოთში მდებარე 8 დესეტინა და 1450 კვადრატული საჟენი ზვარი და სახნავ–სათესი, რომლებსაც ყიდდა ბანკი გადასახადის გადაუხდელობის გამო.

1886

ტიპი: მფლობელობა

1886 წლის 17 აპრილის გაზეთ „ივერიის“ მიხედვით, სპირიდონ სიმონის ძე მაჭავარიანს ქუთაისის თავად–აზნაურთა საადგილმამულო ბანკში დაგირავებული ჰქონდა შორაპნის მაზრის სოფელ ცხრაწყაროში მდებარე 39 დესეტინა და 122 კვადრატული საჟენი ზვარი, ტყე და სახნავ-სათესი, რომლებსაც ბანკი გადასახადის გადაუხდელობის გამო ყიდდა.

1877

ტიპი: მფლობელობა

1877 წლის 6 ოქტომბერს გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა მიხაილის აზნაურობის ბანკის განცხადება, რომ გაიყიდებოდა ქუთაისში მდებარე მამულები, რომელთა მფლობელები იყვნენ: ნიკოლოზ ანტონის ძე ფირალოვი და ელისაბედ სვიმონის ასული ჩარექოვი. ასევე გაიყიდებოდა სოფელ კვალითში, ცხრაწყაროსა და ზოვრეთში მდებარე მამულები.

1866

ტიპი: მფლობელობა

1866 წლის პირველი სექტემბრისთვის თბილისის გუბერნიის სამმართველოში იყიდებოდა მამული, რომელიც ეკუთვნოდათ მაკაროვის მემკვიდრეებს.

1866

ტიპი: მფლობელობა

1866 წლის 3 სექტემბრისთვის თბილისის გუბერნიის სამმართველოში იყიდებოდა მამული, რომელიც გარდაცვალებამდე ეკუთვნოდა მურად მურადოვს.

1866

ტიპი: მფლობელობა

1866 წლის 7 სექტემბრისთვის თბილისის გუბერნიის სამმართველოში იყიდებოდა მამული, რომელიც გარდაცვალებამდე ეკუთვნოდათ იაგორ და სამსონ ალენიჩებს.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით, ნესტორ მხეიძეს ლანჩხუთში აფთიაქი ჰქონდა.

1893

ტიპი: მფლობელობა

1893 წელს მიხეილ სტეფანეს ძე ბეთანიშვილს ბათუმში ჰქონდა ბაღი, რომელშიც ტროპიკული მცენარეების ნერგებს ახარებდა და ყიდდა.

1924

ტიპი: მფლობელობა

1924 წელს ლ. ვ. ნეტოლინსკის წყნეთის ქუჩაზე საკანცელარიო მაღაზია ჰქონდა.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წელს ვ. კალანდაძეს ლანჩხუთში საკანცელარიო მაღაზია ჰქონდა.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წელს ივნე მარკოზის ძე კაპანაძემ ქუთაისში სავაჭრო სახლი გახსნა.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წელს ივანე ხაინდრავას ქუთაისში წვენების ქარხანა ჰქონდა.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წელს ედუარდ და პეტრე სააკაშვილებს ქუთაისში რკინეულის მაღაზია ჰქონდათ.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 26 სექტემბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით, ქუთაისში ბ. გოკიელს სავაჭრო სახლი ჰქონდა.

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის 26 სექტემბრის გაზეთ „იმერეთის“ ცნობით, ქუთაისში ფილიპე სიმონის ძე ფილიპოვს ჭურჭლისა და ავეჯის მაღაზია ჰქონდა.

1936

ტიპი: მფლობელობა

1935 წლის 26 იანვარს გამოცემული ხელშეკრულების მიხედვით, ქრისტინე შარაშიძეს ნიკოლოზ ბარათაშვილის აკადემიურ გამოცემაზე მუშაობა ამავე წლის პირველ აპრილამდე უნდა დაესრულებინა. მისი ჰონორარი 350 მანთით განისაზღვრა, რომლის 50 პროცენტს ის ხელშეკრულებაზე ხელის მოწერის დროს მიიღებდა, 25 პროცენტს – მასალის ჩაბარებისას და დანარჩენ 25 პროცენტს – წიგნის გამოსვლის შემდეგ, არა უგვიანეს ერთი კვირისა.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1919-1920 წლების ოლივერ უორდროპის წერილების მიხედვით, მირზა რიზა ხანი იყო ხელნაწერების კოლექციონერი.

1919

ტიპი: მფლობელობა

1919 წლის 3 დეკემბერს, ოთხშაბათს, 10-ის ნახევარზე ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მისწერა, რომ მუსლიმთა საღვთო წიგნი ჰქონდა. ის იყო ლოცვების ნაკრები, რომლის ილუსტრატორმაც არაბული კარგად არ იცოდა, რის გამოც ილუსტრაციები ტექტს იყო აცდენილი.