რეგისტრირებული ფაქტები2110
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1919
ტიპი: მფლობელობა
1919 წლის 3 დეკემბერს, ოთხშაბათს, 10-ის ნახევარზე ოლივერ უორდროპმა მეუღლეს მისწერა, რომ მუსლიმთა საღვთო წიგნი ჰქონდა. ის იყო ლოცვების ნაკრები, რომლის ილუსტრატორმაც არაბული კარგად არ იცოდა, რის გამოც ილუსტრაციები ტექტს იყო აცდენილი.
1912
ტიპი: მფლობელობა
1912 წლის 7 ნოემბერს აკაკი წერეთლის მიერ შედგენილი ანდერძის მიხედვით, ის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას უტოვებდა სამოსახლო ადგილს შენობით შორაპნის მაზრის სოფელ სხვიტორში.
1921
ტიპი: მფლობელობა
1921 წელს კონსტანტინე ალექსის ძე ბახტაძეს სანოტარო ბიურო ჰქონდა ბათუმში, ლორის-მელიქოვის ქუჩაზე, კაპპიდის სახლში.
1900
ტიპი: მფლობელობა
1900 წლის 9 მარტის ხელშეკრულებიდან ცნობილია, რომ ქვემო მაჩხაანში იოსებ გრიგოლის ძე ტუკუშევის მიერ იჯარით აღებულ ხეხილის ბაღს სამხრეთ-დასავლეთიდან მიხეილ ლაზარეს ძე შანშიაშვილის მამული ესაზღვრებოდა.
1915
ტიპი: მფლობელობა
1915 წელს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ბათუმის განყოფილებას, რომლის თავმჯდომარე იყო გრიგოლ ლავრენტის ძე ელიავა იყო, ერთი სკოლა ჰქონდა გახსნილი.
1909
ტიპი: მფლობელობა
1909 წლის 12 თებერვალს გიორგი ნიკოლოზის ძე ყაზბეგის თავმჯდომარეობით გამართულ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის სხდომაზე ალექსანდრე თევდორეს ძე ყიფშიძის მიერ წაკითხული განმარტებითი მოხსენების თანახმად, „საზოგადოება" იყო ფაქტობრივი მფლობელი შემდეგი ქონებისა: ოლღა ჭავჭავაძისეული 286 დესეტინა მამულისა საგურამოში – ვალი 18 825 მანეთი და 44 კაპიკი, ასევე გადასახადის ნარჩენი – 1139 მანეთი და 88 კაპიკი, სულ – 19 965 მანეთი და 32 კაპიკი; ილია ჭავჭავაძისეული სახლისა თბილისში – ვალი 6000 მანეთი, დამატებით გადასახადის ნარჩენი – 1565 მანეთი 60 კაპიკი, სულ – 7565 მანეთი და 60 კაპიკი; საგურამოს მომიჯნავე ზაქარია გურამიშვილის მამულის ერთი მესამედის იჯარისა; სამივე ზემოჩამოთვლილ მამულს ალექსანდრე ყიფშიძე განაგებდა დაქირავებული მმართველებისა და მოსამსახურეების მეშვეობით, რომელთა შენახვაც წელიწადში 1000 მანეთი ჯდებოდა.
1916
ტიპი: მფლობელობა
ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სენაკის განყოფილებამ გამგეობას აცნობა, რომ 1916 წელს სენაკის ბიბლიოთეკასთან გახსნეს მაღაზია და დაიწყეს სახელმძღვანელოებით ვაჭრობა. მაღაზიის მეპატრონე პეტრე მიხეილის ძე დგებუაძე იყო.
1911
ტიპი: მფლობელობა
1911 წლის დასაწყისში დავით ზაქარიას ძე სარაჯიშვილსა და ფრიდონოვს ეკუთვნოდათ ელისაბედის, აბასთუმნისა და ანდრიას ქუჩებზე მდებარე მიწები.
1911
ტიპი: მფლობელობა
1911 წლის დასაწყისში დავით ზაქარიას ძე სარაჯიშვილის მფლობელობაში იყო შორაპნის მაზრაში მდებარე მამული ტევრი.
1905
ტიპი: მფლობელობა
1905 წლის 5 ივლისს ილია ჭავჭავაძის მიერ შედგენილ ანდერძში ჩამოთვლილი უძრავ-მოძრავი ქონება იყო: უძრავი ქონება – სოფლის მამული საგურამო-წიწამურში (552 დესეტინა) და ქვითკირის სახლი თბილისში, ანდრიას (ანდრეევის) ქუჩაზე; მოძრავი ქონება – სახლის მოწყობილობა, ავეჯი, სურათები, ძვირფასი ბიბლიოთეკა და კერძო მიწერ-მოწერა. სასამართლოს ბოქაულის მიერ შედგენილი მოძრავი ქონების სია მოანდერძის მეუღლეს ჰქონდა მიბარებული. უძრავ-მოძრავი ქონება თავის დროზე ოლღა ჭავჭავაძის გარდაცვალების შემდეგ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ხელში გადავიდოდა.
1908
ტიპი: მფლობელობა
1908 წლის 27 იანვარს ილია ჭავჭავაძის ანდერძის განსახილველად გამართულმა ქ. შ. წ. კ. გ. საზოგადოების გამგეობის სხდომამ დაადგინა: შეეთავაზებინათ ოლღა გურამიშვილისთვის, რათა მიეღო ანდერძით მისთვის განკუთვნილი ქონება, ხოლო "საზოგადოების" მიერ შექმნილი საგანგებო კომისია დაეხმარებოდა ქვრივს დატოვებული ქონებისა და ვალების მოწესრიგებაში (ხელს აწერენ: ა. ყიფშიძე, ს. ფირცხალავა).
1910
ტიპი: მფლობელობა
ალექსანდრე თევდორეს ძე ყიფშიძის მიერ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობისთვის წარდგენილი საანგარიშო მოხსენებიდან ცნობილია, რომ „საზოგადოების" კუთვნილი ოლღა ჭავჭავაძისეული საგურამოს მამული ორწლიანი (1910-06-01 – 1912-06-01) იჯარით აღებული ჰქონდა პროვიზორ პეტრე ბიკენტის ძე სტაუგაიტისს: პირველი წლის საიჯარო ფასი იყო 1000 მანეთი, ხოლო მეორე წლისა და შემდგომი (თუკი იჯარა განახლდებოდა) – 1300 მანეთი. იჯარა ნოტარიალურად 1910 წლის 1-ლ ივლისს იყო დამტკიცებული.
1912
ტიპი: მფლობელობა
1912 წლის 23 მარტს ა. იორდანოვის სახელზე გამოწერილი ქვითრის თანახმად, ვასილ სერგის ძე ეგიაზაროვის მაღაზიაში სამშენებლო იარაღებისა და დეტალების – ამერიკული ბურღები, ლითონის კბილაკები, ყრუ ჭანჭიკები, მავთულები – შეძენა 104 მანეთი და 02 კაპიკი დაჯდა.
1908
ტიპი: მფლობელობა
1908-1913 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მიერ სხვადასხვა ორგანიზაციებთან ილია ჭავჭავაძისთვის ძეგლის დადგმის შესახებ მიწერ-მოწერის მიხედვით, ალექსანდრე ლუარსაბის ძე გოცირიძეს აფთიაქი ჰქონდა ბაქოში, ტელეფონაიას (Телефонная) ქუჩაზე.
1908
ტიპი: მფლობელობა
1908-1913 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მიერ სხვადასხვა ორგანიზაციებთან ილია ჭავჭავაძისთვის ძეგლის დადგმის შესახებ მიწერ-მოწერის მიხედვით, სევერიან გიორგის ძე კეთილაძეს აფთიაქი ჰქონდა ბალახანში.
1911
ტიპი: მფლობელობა
სატიტულო ფურცლის მონაცემებით, ლ. ო. დე ბლასის ფილების ფაბრიკა მხატვრულ-დეკორატიულად ამუშავებდა მოზაიკურ, ხელოვნურ მარმარილოს, გრანიტს, ქვასა და სხვა მასალას. მისამართი: თბილისი, მიხეილის გამზ., №127.
1913
ტიპი: მფლობელობა
1913 წლის 7 მაისის ჩანაწერით, ძმებ ფორაქიშვილებს თბილისში, გავრილ თამამშევის სახლის N 14-სა და N 15-ში მაუდის მაღაზია ჰქონდათ.
1912
ტიპი: მფლობელობა
1912 წლის 23 მარტს შევსებული ანგარიშსწორების ფურცლის სატიტულო მონაცემებით, 1-ლი გილდიის ვაჭარს – ვასილ სერგის ძე ეგიაზაროვს – ეკუთვნოდა 1802 წელს დაარსებული ფირმა (სორტული ფურცლოვანი რკინა, ფოლადისა და ბრინჯაოს ნაკეთობა, წყალსადენი მილები, მავთულის წკირები, კავეული, ელექტროხელსაწყოები, ინგლისური, ფრანგული, ამერიკული საქონელი, პორტლენდის ცემენტი, მშრალი საღებავები), რომელსაც თბილისში ჰქონდა: მთავარი მაღაზია (სალდათის ბაზარი, ტელ.: N 311), ფილიალი (მაიდანი, ტელ.: N 814) და საწყობი (ჩერქეზიშვილის ქ., ტელ.: N 189).
1911
ტიპი: მფლობელობა
1911 წელს სიმონ ნიკოლოზის ძე სააკაშვილს (სააკოვს) დონის როსტოვში, ბოლშაია სადოვაიას ქუჩის N 74-ში ჰქონდა სირაჯხანა „კახეთი" (ტელ.: N 902); მისი ღვინოები დაჯილდოებული იყო დიდი პრიზებით პარიზსა და ბრიუსელში, ასევე სხვა გამოფენების არაერთი დიდი ოქროსა და ვერცხლის მედლით.
1908
ტიპი: მფლობელობა
1908-1913 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების მიერ სხვადასხვა ორგანიზაციებთან ილია ჭავჭავაძისთვის ძეგლის დადგმის შესახებ მიწერ-მოწერის მიხედვით, საზოგადოების მთავარმა გამგეობამ ილია ჭავჭავაძის ძეგლის ფონდისთვის დახმარების თხოვნით მიმართა ძმებს – ისაკ და აბრამ ილიას ძე ბოსტოღანაშვილებს, რომელთაც ავეჯის მაღაზია ჰქონდათ ბაქოში.

