საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები2025

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი მფლობელობა

1912

ტიპი: მფლობელობა

1912 წლის იანვრიდან ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების საგურამოს მამული იჯარით ივანე გრიგოლის ძე მაღალაშვილსა და კონსტანტინე ნიკოლოზის ძე ნაკაშიძეს გადაეცათ.

1879

ტიპი: მფლობელობა

1879-1886 წლები ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის სხდომის ოქმების მიხედვით, ალექსანდრე მიხეილის ძე ყაზბეგი ფლობდა უძველეს ხელნაწერ „სახარებას".

1911

ტიპი: მფლობელობა

1911 წლის 19 ივლისს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელმა საზოგადოებამ დავით გიორგის ძე კარიჭაშვილის თავმჯდომარეობით მუზეუმის ასაშენებლად ვერაზე, ფიქრის გორაზე, 60000 მანეთად 4656. 75 საჟენი მიწა შეიძინა.

1909

ტიპი: მფლობელობა

1909 წელს ქაიხოსრო იასონის ძე ქავთარაძეს ილია ჭავჭავაძის სახლის ძველი ოთახები თვეში 15 მანეთად გადაეცა, იმ პირობით, რომ მთელ სახლს მოუვლიდა. თუ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობა სახლს გაყიდდა, მუზეუმად გადააკეთებდა ან სხვა საჭიროებისთვის გამოიყენებდა, ქავთარაძე ვალდებული იყო, სახლი დაეტოვებინა. ასევე, მას დაევალა რემონტი, რომლის ხარჯიც არაუმეტეს 100 მანეთისა იყო, რაც ქირაში ჩაეთვლებოდა.

1909

ტიპი: მფლობელობა

1909 წელს პეტრე მიხეილის ძე დგებუაძეს სენაკში ჰქონდა წიგნის მაღაზია „სინათლე“.

1907

ტიპი: მფლობელობა

1907 წლის 10 სექტემბერს თბილისის სათავადაზნაურო ბანკმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას ილია გრიგოლის ძე ჭავჭავაძის სახლის შესახებ მიღებული გადაწყვეტილების შეტყობინება სთხოვა.

1909

ტიპი: მფლობელობა

1909 წელს ზედაზნის მონასტრის წინამძღოლმა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობას ოლღა გურამიშვილისა და ილია ჭავჭავაძის მამულებიდან მონასტრისთვის მიწის მიყიდვა სთხოვა.

1891

ტიპი: მფლობელობა

1891-1893 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოების სამუზეუმო ნივთების სიაში აღრიცხული იყო სურა, რომელსაც ბეჭედზე ეწერა „ნიკოლოზ II“.

1891

ტიპი: მფლობელობა

ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების სამუზეუმო ნივთების დავთარში აღრიცხული იყო ერეკლე მეფის ნაქონი ხელადა.

1891

ტიპი: მფლობელობა

1891-1893 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოების სამუზეუმო ნივთების დავთარში აღრიცხული იყო იულონ ბატონიშვილის სურა.

1891

ტიპი: მფლობელობა

1891 წლის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წიგნსაცავ-მუზეუმის ისტორიული და არქეოლოგიური მნიშვნელობის ნივთების სიაში აღრიცხული იყო ღვთისმშობლის ხატი, რომელიც ილია ჭავჭავაძეს გადასცა ქუთაისის სამღვდელოებამ.

1910

ტიპი: მფლობელობა

1910 წლის 28 იანვარს ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობის სხდომაზე განიხილეს ილია და ოლღა ჭავჭავაძეების მამულების 1909 წლის შემოსავალ-გასავლის ანგარიში.

1884

ტიპი: მფლობელობა

1884-1885 წლების ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წლიური ანგარიშის მიხედვით, ანასტასია თუმანიშვილმა, ხელთუბნელმა მემამულემ, საზოგადოებას სკოლის გასახსნელად უსასყიდლოდ დაუთმო სახლი.

1901

ტიპი: მფლობელობა

1901 წლის 27 იანვარს დიმიტრი ნაკაშიძემ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას ანდერძით ათას ათი თუმანი გადასცა. ამ თანხიდან გურიანთის სასოფლო სკოლისთვის ყოველთვიური გადასახადი უნდა გადაეცათ.

1879

ტიპი: მფლობელობა

1879 წლის ნოემბრიდან კონსტანტინე ბაგრატიონ-მუხრანსკიმ თავისი ქარხანა ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას დაუთმო სკოლის ავეჯის დასამზადებლად.

1899

ტიპი: მფლობელობა

1899 წლის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობისა და წევრთა საერთო კრების სხდომის მიხედვით, ხარაზოვი ფლობდა ბინას თბილისში, ერევნის მოედანზე.

1899

ტიპი: მფლობელობა

1899 წლის ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების გამგეობისა და წევრთა საერთო კრების სხდომის ოქმების მიხედვით, ალექსანდრე სოლომონის ძე როინაშვილს ჰქონდა ფოტო-სახელოსნო ხარაზოვის სახლში, ერევნის მოედანზე.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წლის ნიკანდრი ზაქარიას ძე არველაძის პირადი საქმის მიხედვით, ქვიტირის უმაღლესი დაწყებითი სასწავლებლის პედაგოგ ნიკანდრო ზაქარიას ძე არველაძეს და მის მეუღლეს არც თავისი ქონება და არც მშობლების მემკვიდრეობა არ ჰქონდათ.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წლის 31 აგვისტოს გაზეთ „ერთობის“ ცნობით, 1919 წლის ნოემბერში მთავრობამ სურამის ახლოს მდებარე ტყე ბოჭკოს ხის დასამუშავებლად მისცა ბაქოელ მრეწველ მიხეილ ალექსანდრეს ძე ქუთათელაძეს. ამისთვის ქალაქთა კავშირმა მას სესხი 100 000 მანეთი გაუხსნა. რამდენიმე წლის წინ ქუთათელაძემ გრეხილი ავეჯის ქარხნის მოწყობაზე მუშაობა დაიწყო და იანვრის დასაწყისში აამუშავა. მან ქალაქთა კავშირს შესთავაზა ნახევარი ქარხანა მიეღო თავის ფასში. ქარხანა გაფართოებას საჭიროებდა.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წელს ექიმი ე. მ. მძინარიშვილი, რომელსაც თბილისში კერძო სამკურნალო ჰქონდა, ღარიბ ავადმყოფებს უფასოდ ემსახურებოდა.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წლის 29 სექტემბრის „ერთობა“ იუწყება, რომ შრომის სამინისტრომ არამიანცს წინადადება მისცა, გაეთავისუფლებინა შენობა, რომელიც მინიონს ეკავა. არამიანცის შუამდგომლობა ჩამორთმეული სახლიდან (რუსთაველის ქ.N17) კინემატოგრაფისთვის დაეთმოთ შენობა, უარყვეს, რადგან ქალაქის საბჭოს ცნობით, მას თბილისში სხვაგანაც ჰქონდა მამულები.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წელს ი. ა. მაჭარაძესა და ვ. ა. წოწონავას ბათუმში დონდუკო-კორსაკოვის ქუჩაზე ჰქონდათ ავეჯეულობისა და ჭურჭლეულობის სავაჭრო.

1920

ტიპი: მფლობელობა

1920 წლის 3 აგვისტოს „ერთობა“ იუწყება, რომ სავაჭრო სახლის ძმ. სეილანოვების რეკტიფიკაციის ქარხანა, კონიაკის და ლიქიორების, დავით იაგორის ძე კალანდაძის საკუთრებაში გადავიდა და მალე ნაწარმი საკუთარი ფირმით გამოვა.