საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები19318

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1892

ტიპი: ავტორობა

1892 წლიდან ნიკოლოზ ჩხეიძე გაზეთ „კვალში“ სხვადასხვა ფსევდონიმით წერდა.

1906

ტიპი: ავტორობა

1906-07 წლებში სამსონ ფირცხალავას ხელმძღვანელობით გამოდიოდა ყოველკვირეული ჟურნალები „გლეხი“ და „მიწა“.

1901

ტიპი: ავტორობა

1901 წლის 29 დეკემბერს სამსონ გიორგის ძე ფირცხალავამ სისტემატურად დაიწყო წერა გაზეთ „ივერიაში“.

1909

ტიპი: ავტორობა

1902–09 წლებში წლებში სამსონ გიორგის ძე ფირცხალავას ხელმძღვანელობით გამოდიოდა სალიტერატურო გაზეთები „მზე“ და „ფასკუნჯი“.

1894

ტიპი: ავტორობა

იაკობ ფანცხავა 1894 წელს მასწავლებლობის პერიოდში მოუხიბლავს ბათუმის ბოტანიკურ ბაღს თავისი სიმდიდრითა და სილამაზით.

1937

ტიპი: ავტორობა

1937 წლის 2 სექტემბერს ვასილ კოპტონაშვილის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, გაზეთებში „მწყემსი“ და „საეპარქიო საექსარხოსო მოამბე“ დაიბეჭდა ვასილ კოპტონაშვილის წერილები გაქრისტიანებული ქურთების შესახებ.

1937

ტიპი: ავტორობა

1937 წლის 2 სექტემბერს ვასილ კოპტონაშვილის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, გაზეთებში „მწყემსი“ და „საეპარქიო საექსარხოსო მოამბე“ დაიბეჭდა ვასილ კოპტონაშვილის წერილები სულიერი მამების ცხოვრების შესახებ.

1894

ტიპი: ავტორობა

1894 წელს ვასილ კოპტონაშვილს მოთხრობის „კაკო დიაკვანი“ პატარა ბროშურად გამოცემის სურვილი ჰქონდა, მაგრამ მაშინდელ ცენზორს ამის ნება არ მიუცია მისთვის. ისიც უთხრა, რომ მისი მოთხრობის გაზეთ „ივერიაში“ დაბეჭდვა შეცდომა იყო, რადგან ნაწარმოები სამღვდელოების პატიოსან სახელს ჩირქს სცხებდა და დიაკვნებს მღვდლების წინაამღდეგ ამხედრებდა.

1929

ტიპი: ავტორობა

1929 წელს შიო მღვიმელის მიერ დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, იგი ყოველთვის ხალისით ეკიდებოდა ბავშვებისათვის წერასა და ეს საქმე არასოდეს შეუწყვეტია.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 21 ივნისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში იაკობ ფანცხავა აღნიშნავდა, რომ იგი ყოველთვის უღრმესი და გულითადი სიყვარულით იყო განმსჭვალული ქართული საზოგადოებისადმი.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 21 ივნისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში იაკობ ფანცხავა აღიარებდა, რომ დასახული მიზნის მისაღწევად მან არც მორიდება იცოდა, არც შიშის გრძნობას დაუბრკოლებია ოდესმე.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია იხსენიებდა ვასილ ბარნოვს, როგორც სწორუპოვარ ბელეტრისტს.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 16 მაისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია იმედოვნებდა, რომ შთამომავლობა მას ლოცვა-კურთხევით მოიხსენიებდა გაწეული შრომისა და დანატოვარის გამო.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან ხალხური ზეპირსიტყვიერება ხალხის კულტურულ წინსვლასა და ადამიანის გონებრივ განვითარებასთან ერთად ნელ-ნელა ქრებოდა.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან ხალხი, ვინც მეტყველებაში იყენებდა ზეპირსიტყვიერების ნიმუშებს, ამ ქვეყნიდან წასვლასთან ერთად თან გაიყოლებდა ამ გამოთქმებს.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან ხალხი თანდათან ივიწყებდა თავისი მეტყველების სიმდიდრესა და ლაზათს.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან ხალხი ხშირად უადგილო ადგილზე ხმარობდა ზეპირსიტყვიერების ძვირფას ნიმუშებს.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან ხალხს ხშირად არ ესმოდა ქართულ ზეპირთქმათა ნამდვილი შინაარსი.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან ხალხს ხშირად ქართული ზეპირსიტყვიერების ნიმუშები მოცლილი ადამიანის შეთხზული ეგონა.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს თედო სახოკიასთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან, თანამედროვე ადამიანი იშვიათად რთავდა ლაპარაკში ქართული ზეპირსიტყვიერების ნიმუშებს.

1943

ტიპი: ავტორობა

თედო სახოკია 1943 წელს ზეპირსიტყვიერებას ქართული მეტყველების ნამდვილ სიმდიდრეს უწოდებდა.

1892

ტიპი: ავტორობა

1892 წლის „კვალის“ №29-ში დაიბეჭდა დაიბეჭდა ველიჩკოს თხზულება „ქრისტე აღსდგა“, რომელიც პროფესორ ხახანაშვილს მიეძღვნა.

1892

ტიპი: ავტორობა

1892 წლის „კვალის“ №29-ში დაიბეჭდა ველიჩკოს თხზულება „ქრისტე აღსდგა“, რომელიც გურიის ცხოვრებიდან იყო აღებული.

1940

ტიპი: ავტორობა

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის ნაწარმოებები ნათარგმნი იყო რუსულ და სომხურ ენებზე.

1940

ტიპი: ავტორობა

1940 წელს არტემ ახნაზაროვის დაწერილი ავტობიოგრაფიის თანახმად, მან თარგმნა ერშოვის „კუზიანი ცხენი“, პუშკინის „მებადური და ოქროს თევზი“ და „მეფის მკვდარი ასული“.