საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები18890

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის 23 დეკემბრის გაზეთ „იმერეთში“ ვასილ წერეთელმა ძველი იმერული გალობის შესახებ სტატია გამოაქვეყნა.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 6 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, ბაქოს გუბერნატორმა მურად გირა ტლეხასმა, რომელმაც ქარხნები დაათვალიერა, მუშებს მოუწოდა, კრებები მიტინგებად არ გადაექციათ.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 16 აპრილის გაზეთი „ივერია“ იუწყება, რომ პეტრე უმიკაშვილის ცნობით, სოფელ სტეფანწმინდაში სასწავლებლის არარსებობის გამო ახალგაზრდები მიეჩვივნენ სმასა და უსაქმურად ქუჩაში დგომას.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 11 აპრილს ალექსანდრე ხახანაშვილმა მოსკოვის საარქელოგიო საზოგადოებას  „ქილილა და დამანას“ შესახებ თავისი რეფერატი წაუკითხა.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 19 აპრილის გაზეთ „ივერიაში“ ბადია ბალიაურის ხალხური ლექსი დაიბეჭდა.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 19 აპრილის გაზეთ „ივერიაში“ ნიკოლოზ ურბნელის მიერ შეკრებილი ხევსურული ლექსები დაიბეჭდა.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 20 აპრილის გაზეთი „ივერია“ იუწყება, რომ მიიღეს ზაქარია ჭიჭინაძის მიერ დაბეჭდილი წიგნი „ქართული მწერლობა მეჩვიდმეტე საუკუნეში“, რომელიც შეიცავდა საბიოგრაფიო და საბიბლიოგრაფიო ცნობებს მეჩვიდმეტე საუკუნის მწერალთა და მწერლობის შესახებ.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 19 აპრილის გაზეთ „ივერიაში“ დაიბეჭდა მარიამ მანველიძის მიერ ჩაწერილი ხალხური ლექსი.

1896

ტიპი: ავტორობა

1896 წლის 7 ნოემბრის „ცნობის ფურცელში“ მარიამ და შალვა დადიანებმა მადლობა გადაუხადეს მოქალაქეებს თანაგრძნობისთვის ნიკოლოზ ტარიელის ძე დადიანის გარდაცვალების გამო.

1918

ტიპი: ავტორობა

1917 წლის 25 ნოემბერს ამიერკავკასიის კომისარიატის დადგენილების თანახმად შაქარზე დაწესდა მონოპოლია, შედეგად 1918 წლის პირველი იანვრიდან შეიცვალა მისი ფასი – საცალო გახდა 60 რუბლი, ფუთი – 56 რუბლი და 80 კაპ. დოკუმენტს ხელი მოაწერა ამიერკავკასიის კომისარიატის თავმჯდომარე ევგენი გეგეჭკორმა. დაამოწმა ფინანსთა მინისტრმა ქრისტეფორე კარჩიკიანმა.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლის 17 აპრილის გაზეთ „ივერიაში“ დაბეჭდილი წერილით ზაქარია ჭიჭინაძე გამოეხმაურა „ივერიის“ მე-80 ნომერში გამოქვეყნებულ ინფორმაციას, თითქოს მან პ. კვიცარიძის მიერ შედგენილი ქართული გრამატიკა თავისი ჩასწორებებით დაბეჭდა. ის უარყოფდა ამ ფაქტს და რედაქციას მიმართავდა, თუ სურდათ, შესადარებლად მიუტანდა დედანსაც და ნაბეჭდ მასალასაც.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 15 იანვრის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, საქართველოს მთავრობის თავმჯდომარე ნოე ჟორდანიას საქართველოს დამოუკიდებლობის ცნობასთან დაკავშირებით სოხუმიდან მოქალაქეებმა მოსალოცი დეპეშა გამოუგზავნეს.

1920

ტიპი: ავტორობა

1920 წლის 7 თებერვლის გაზეთ „საქართველოს“ ცნობით, მთავრობის თავმჯდომარე ნოე ჟორდანიასთვის გაგზავნილ მოხსენებაში ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება მთავრობისთვის მოთხოვნილი ვალის საგარანტიოდ ასახელებდა საზოგადოების მფლობელობაში არსებულ მიწებსა და შენობა-ნაგებობებს, ასევე მის საკუთრებაში არსებულ ქართველ მწერალთა ნაწარმოებებს.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 25 იანვრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ივანე ივანეს ძე კერესელიძე აპირებდა ყოველდღიური გაზეთის „ცისკრის“ გამოცემას სალიტერატურო-საპოლიტიკო, სამეურნეო თემატიკით. იმ შემთხვევაში თუ კერესელიძე სამეურნეო თემას ცალკე რუბრიკას დაუთმობდა, სუფსიდიას ჰპირდებოდნენ ქალაქის მმართველები.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ სახასო მიწები მემკვიდრეობით გადაეცემოდა თაობებს. გლეხი, მიწის მეპატრონე ყიდდა, აგირავებდა მათ თავისუფლად და ფიქრობდა, რომ დაგირავებაში ხელს ვერავინ შეუშლიდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 28 თებერვლის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, აკაკი წერეთლის დრამა „თამარ ცბიერი“ 1200 ეგზემპლარი დაიბეჭდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 28 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა იოსებ ზოსიმეს ძე ბაქრაძის ფელეტონი „ძილ-გამქრალთ მზევ“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 28 თებერვლის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ვაჟა-ფშაველას ფელეტონი „მწყემსი ქალი“.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ მიწები, რომლებსაც ზოგი სათემოს, საზოგადოს, სასოფლოს და სახასოს უწოდებდა არავის საკუთრება არ იყო. ვინც პირველად დაამუშავებდა მიწას სწორედ მისი იყო იმ წლის მოსავალი და სოფლის ყველა მკვიდრს ჰქონდა უფლება იმდენი ნაკვეთი დაემუშვებინა, რამდენიც სურდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ზოგჯერ, როცა სათემო მიწები დაუმუშავებელი რჩებოდა მათ სათიბად იყენებდნენ. მთელი სოფელი ერთად თიბავდა სეზონზე ან იყოფდნენ გასათიბ ადგილებს და ცალ-ცალკე მუშაობდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ზოგჯერ, როცა სათემო მიწები დაუმუშავებელი რჩებოდა და გლეხები მათ სათიბადაც ვერ იყენებდნენ, ზამთრის საძოვრად უცხო პირზე აქირავებდნენ და შემოსავალს ან სასოფლო საჭიროებას ახმარდნენ ან იყოფდნენ ერთმანეთში.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ვინაიდან სათემო მიწების დამუშავების უფლება სოფლის ყველა მკვიდრს ჰქონდა და კერძო საკუთრება არ არსებობდა, შეძლებული გლეხი ყოველთვის სჯობნიდა ღარიბ გლეხს, რადგან ნაკვეთების დასამუშავებლად მას მეტი რესურსი გააჩნდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ ხშირი იყო შემთხვევები, როცა შეძლებული გლეხი საუკეთესო სათემო მიწებს დაეპატრონებოდა და დაისაკუთრებდა საშვილიშვილოდ, რის შედეგადაც ღარიბი გლეხები ხელცარიელები რჩებოდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ მიწათმფლობელობის პრინციპები შესაცვლელი იყო და კერძო საკუთრებას სათემო მფლობელობა არ უნდა გადაეწონა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 2 მარტის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, ბევრმა გლეხმა აღიარა, რომ სახასო სოფელი და მისი მიწები თითოეული გლეხის საკუთრება იყო და არა რომელიმე კონკრეტული გლეხის.