რეგისტრირებული ფაქტები19044
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1919
ტიპი: ავტორობა
ევგენი ჟარკოვსკის სტატიაში, რომელსაც „ვოლნი გორეცის“ 1919 წლის №1 აქვეყნებს, გამორჩეული ადგილი ეთმობა გროზნოს პროლეტარიატის შეცდომებსა და მათ საბედისწერო შედეგებს, სახელდობრ: რევოლუციის დასაწყისში კავკასიელ მთიელებსა და ჯარისკაცებს შორის არსებული კეთილგანწყობა ძირფესვიანად შეიცვალა მას შემდეგ, რაც კავკასიის ფრონტიდან დაბრუნებულმა ჯარისკაცებმა ჩეჩნებს (გროზნოში) და ინგუშებს (ვლადიკავკაზში) ჟლეტა მოუწყვეს. ვიდრე გროზნოში ჩეჩენთა სახალხო საბჭოს სათავეში ბატონი მუტუშევი ედგა, ეს არასოციალისტი, მაგრამ ლიბერალი ადამიანი ახერხებდა ნებისმიერი არეულობის მშვიდობიანად მოგვარებას, მაგრამ მას შემდეგ, რაც პოლიტიკურ არენაზე ბატონი ყურუმოვი გამოჩნდა, დაპირისპირება გამწვავდა და ანარქიად გადაიქცა.
1917
ტიპი: ავტორობა
1917 წლის 6 ნოემბრის გაზეთში „ხმა ქართველი ქალისა“ N 29 დაიბეჭდა ექიმ მ. ი. პაკროვსკაიას სტატია „ჯანსაღი ჩვეულების განვითარება“, რომელშიც ავტორი ამბობს, რომ მოზარდი თაობის ფიზიკური აღზრდის საკითხი აინტერესებდათ გამოჩენილ ადამიანებს და მაგალითად მოჰყავს რუსოს „ემილის აღზრდა“. გუიოს აზრით, აღზრდის მიზანი უნდა იყოს ბავშვში ადამიანური თვისებების განვითარება. მისთვის აღზრდაში უმთავრესია ასევე ჩვეულება, რომელიც ცხოვრების წესის საძირკველია.
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 13 ივლისის „ერთობაში“ ი. მაღლაკელიძე შორაპნის სამაზრო კომიტეტის დავალებით აქვეყნებს იმ პირთა სიას, რომელთაც ფრონტისთვის შემოწირულობები გაიღეს: ა. შალამბერიძე, ე. სალარიძე, მ. სიხარულიძე, ს. მამალაძე, ძმები ნიორაძეები, გაჩეჩილაძე, ზ. კოვზირიძე, ვ. წაქაძე, ი. ჩუბინიძე, ზ. ყუფარაძე, დ. მახარაძე, პ. ებანოიძე, ძმები შალამბერიძეები, მ. გაჩეჩილაძე,თ. ბურჯანაძე, ო. ჩოგავაძე, ვ. ჩოგავაძე, ო. მანაგაძე, ვლ. მაღლაკელიძე, ყ. ებანოიძე, ვ. კობახიძე, ე. აქსამდროპულო, პ. ხარაზოვი, მ. დანელია, ჭულუხაძე.
1917
ტიპი: ავტორობა
1917 წლის 17 აგვისტოს გაზეთში „ხმა ქართველი ქალისა“ N19 გამოქვეყნებულ ექიმ პაკროვსკაიას პუბლიკაციას „საზოგადო ტემპერამენტის მსხვერპლზე“, სადაც დასასრულს საუბარია თავისუფალ სასიყვარულო ურთიერთობაზე, ახლავს რედაქციის შემდეგი შენიშვნა: „ასეთი კავშირის მგალობლებია „ცისფერი ყანწების“ მგოსნები, რომელნიც ამ დიდი რევოლუციის ქარტეხილში ჩვენს დაბა-ქალაქებში პარადებს მართავენ და რომელთა ქება-დიდებას „ფრანც მოორი“ – იდეური თანამოაზრე „ჩვენი ქვეყნის“ ფაქტიური რედაქტორისა, ამავე გაზეთში გაჰყვირის. მე ვამბობ, თანამოაზრე, რადგან ბ. რედაქტორი მხოლოდ თანამოაზრეთ უბეჭდავს ფსევდონიმით წერილებს. საინტერესოა, კიდევ რამდენი არიან „ცისფერი ყანწელების“ მადიდებელნი „ნ. [.]-ბში, რომ იმედი ვიქონიოთ მათ მიერ საქართველოს აღდგენა-განახლებაში“.