საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები19147

ფილტრი:
ფაქტის ტიპი ავტორობა

1883

ტიპი: ავტორობა

შიო არაგვისპირელი გიჟად მოიხსენიებდა თავის ბერძნულის მასწავლებელს, რომელიც 1883-1889 წლებში ასწავლიდა სასულიერო სემინარიაში.

1883

ტიპი: ავტორობა

1883-1889 წლებში შიო არაგვისპირელი თბილისის სასულიერო სემინარიის მასწავლებლებს მხეცებს ადარებდა.

1937

ტიპი: ავტორობა

1937 წელს ნინო ტატიშვილ-ყიფიანის მიერ შევსებული პირადი ბარათისა და მისი შრომითი საქმიანობის შემცველი დოკუმენტის თანახმად, მან თარგმნა ფრანკოს მოთხრობა „ავი სენი“.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900-იან წლებში თედო სახოკია პარიზში შეხვედრილ არჩილ ჯორჯაძის პოლიტიკურ ხედვას ახასიათებდა, როგორც მერყევსა და ერთ გარკვეულ პოზიციას მოკლებულს.

1900

ტიპი: ავტორობა

თედო სახოკია ტოლსტოის მოძღვრებას 1900-იან წლების რუსი არისტოკრატიის გატაცებად და მოდურ მოძღვრებად ახასიათებს.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წელს არჩილ ჯორჯაძეს რუსულად ჰქონდა დაწერილი წერილი, რომელიც ეროვნულ საკითხს ეხებოდა.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899-1903 წლებში თედო სახოკიას პარიზში სწავლის პერიოდში მასთან მისული არჩილ ჯორჯაძე „ცნობის ფურცლისთვის“ რუსულად დაწერილი თავისი წერილის ქართულად თარგმნას სთხოვდა. თედოს თქმით, ჯორჯაძეს მთელი რიგი წერილების დაწერა ჰქონდა განზრახული და მათ გადმოქართულებაში თედოს სთხოვდა დახმარებას.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900-იან წლებში არჩილ ჯორჯაძე საქართველოში დაბრუნებამდე რამდენიმე წერილის დაბეჭდვას აპირებდა ქართულ პერიოდიკაში, რათა ქართველ მკითხველს უკეთ გაეცნო მისი ნააზრევი.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წელს თედო სახოკია პარიზში შეხვედრილ არჩილ ჯორჯაძეს რუსულად დაწერილი ორი წერილის ქართულად თარგმნაში დაეხმარა, შემდეგი წერილი კი ქართულად დააწერინა ჯორჯაძეს და ამის მერე მასთან ერთად შეასწორა.

1899

ტიპი: ავტორობა

1899 წელს თედო სახოკია პარიზში შეხვედრილ არჩილ ჯორჯაძეს რამდენიმე წერილის ქართულად დაწერაში დაეხმარა და თვითონ მერე გაასწორა. თედოს თქმით, არჩილი დროთა განმავლობაში ისე გაიწვრთნა ქართულად წერაში, რომ შემდგომში მის ნაშრომებს ნაკლები შესწორება სჭირდებოდა.

1900

ტიპი: ავტორობა

1900-იან წლებში პარიზში მოღვაწე არჩილ ჯორჯაძის წერილები რეგულარულად იბეჭდებოდა „ცნობის ფურცელში“.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლიდან თედო სახოკია „ივერიაში“ ბეჭდავდა პროვინციის ცხოვრების ამბების შესახებ დაწერილ თავის ესეებს.

1888

ტიპი: ავტორობა

1888 წლიდან თედო სახოკია ესეებს წერდა საქართველოს პროვინციათა ცხოვრების შესახებ.

1878

ტიპი: ავტორობა

1878 წლის 21 დეკემბრის „დროებაში“ სტეფანე მელიქიშვილის სტატია „პეტერბურგი“ დაიბეჭდა.

1878

ტიპი: ავტორობა

1878 წლის 22 დეკემბრის გაზეთ „დროებაში“ ივანე გვარამაძის სტატია „საქართველოს ისტორიიდან“ დაიბეჭდა.

1878

ტიპი: ავტორობა

1878 წლის 22 დეკემბრის გაზეთ „დროებაში“ აკაკი წერეთლის ლექსი „სიმღერა“ დაიბეჭდა.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910 წელს ოლივერ და მარჯორი უორდროპებს ნათარგმნი ჰქონდათ ვლადიმერ აღნიაშვილის ქართული ზღაპრები.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910 წელს ოლივერ და მარჯორი უორდროპებს ნათარგმნი ჰქონდათ ილია ჭავჭავაძის „განდეგილი“, სულხან-საბა ორბელიანის „სიბრძნე-სიცრუისა“ და შოთა რუსთაველის „ვეფხისტყაოსანი“.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910 წელს ოლივერ და მარჯორი უორდროპებს ინგლისურად ნათარგმნი ჰქონდათ „ვისრამიანი“.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910 წელს ოლივერ უორდროპს დაწერილი ჰქონდა ნაშრომი „საქართველოს სამეფო“.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910-1915 წლებში ინგლისიდან ბრიუსელში დაბრუნებულს, მას ოთხი-ხუთი წლის განმავლობაში საინტერესო მიმოწერა ჰქონდა ინგლისში გაცნობილ ოლივერ უორდროპთან.

1910

ტიპი: ავტორობა

1910 წლიდან ოლივერ უორდროპის მიერ თედო სახოკიასთვის გამოგზავნილი ყოველი წერილი თავს დასტრიალებდა საქართველოსა და ქართველი ერის კეთილდღეობას.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 16 მაისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია გამოთქვამდა აზრს, რომ ხალხური ზეპრისიტყვიერების ნიმუშების შენარჩუნება მხოლოდ მათი დაწვრილებითი აღნუსხვითა და ქაღალდზე გადატანით იყო შესაძლებელი.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 16 მაისს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია ხაზს უსვამდა, რომ მისთვის მეტად მნიშვნელოვანი იყო ქართულ ხატოვან თქმათა ლექსიკონსა და ქართული ანდაზების კრებულზე მუშაობა, რადგან, მისი აზრით, ხალხს დავიწყებული ჰქონდა ქართულ ზეპირთქმათა უმრავლესობა და არც მათი სწორად გამოყენება შეეძლო.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წლის 16 მაისს თედო სახოკია თავის ნაშრომებს ქართულ ხატოვან თქმათა და ქართული ანდაზების შესახებ თავისი შემოქმედების გვირგვინად მიიჩნევდა.