საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები83836

1985

ტიპი: ავტორობა

1985 წლის 7 ოქტომბერს ალექსანდრე სულხანიშვილმა ნიკოლოზ მათიკაშვილს სან-ფრანცისკოდან ვარშავაში გაუგზავნა თავისი წიგნი „რა ხდებოდა მეტეხის ციხეში ქართველებს შორის 1923-1924 წლებში და ილიას მკვლელობის სინამდვილე“.

1985

ტიპი: ავტორობა

1985 წლის 19 ოქტომბერს ნიკოლოზ მათიკაშვილმა ალექსანდრე სულხანიშვილს სან-ფრანცისკოში მისწერა, რომ მუშაობდა ნაშრომზე „საქართველოს დღევანდელი მდგომარეობა და აქედან გამომავალი დასკვნები“ და, თუ ჯანმრთელობა ხელს შეუწყობდა, მალე დაასრულებდა.

1986

ტიპი: ავტორობა

1986 წელს ალექსანდრე მანველიშვილმა ნიკოლოზ მათიკაშვილს ვარშავაში გაუგზავნა თავისი წიგნი „რუსეთი და საქართველოს დამოუკიდებლობა“.

1986

ტიპი: ავტორობა

1986 წელს ნიკოლოზ მათიკაშვილმა ვარშავაში დაწერა თხზულება „რა მოუტანა საქართველოს ბოლშევიკთა 65 წლის ოკუპაციამ?“.

1986

ტიპი: ღონისძიება

1986 წელს ნიკოლოზ ივანეს ძე გუდიაშვილი საქართველოს სსრ სახელმწიფო პრემიის ლაურეატი გახდა.

1986

ტიპი: თანამდებობა

1986 წელს ანტონ ნიკოლოზის ძე ფურცელაძე თბილისის სათავადაზნაურო ბანკის დამფასებელი კომისიის წევრი იყო.

1986

ტიპი: ავტორობა

1986 წელს გამოქვეყნდა ივანე შაიშმელაშვილის ნაშრომი „სამხედრო ტერმინოლოგია“.

1986

ტიპი: ავტორობა

1986 წლის 3 მარტს ნიკოლოზ მათიკაშვილი ალექსანდრე სულხანიშვილს სან-ფრანცისკოში სწერდა, რომ საქართველოს გადასაგვარებლად მიმდინარეობდა გადმოსახლების სპეციალური პოლიტიკა და მოსახლეობის ერთმანეთში ათქვეფა. სავალალო იყო, რომ ამ ყველაფრის ინიციატორები ქართველი ბოლშევიკები იყვნენ.

1986

ტიპი: გარდაცვალება

1987 წლის სექტემბრის ბოლოს სან-ფრანცისკოში გარდაიცვალა ალექსანდრე სულხანიშვილის მეუღლე.

1986

ტიპი: ავტორობა

1986 წლის 23 ოქტომბერს ნიკოლოზ მათიკაშვილმა ალექსანდრე სულხანიშვილს სან-ფრანცისკოში მისწერა, რომ გიორგი ლეონიძის დახმარებით ისევ იღებდა საქართველოდან „მნათობს“, „ცისკარს“, „დროშას“, „ლიტერატურულ საქართველოსა“ და „სამშობლოს“.

1987

ტიპი: განათლება

სიმონ ქვარიანმა უმაღლესი აგრონომიული განათლება საფრანგეთში მიიღო. ის საფრანგეთში 1887 წელს გაემგზავრა და სწავლობდა ჯერ ქ. ლიონში, შემდეგ – მონპელიეში, ბოლოს კი – პარიზში.

1987

ტიპი: ავტორობა

1987 წელს მიხეილ ქავთარაძემ პარიზში დაბეჭდა ვალერიან თევზაძის მოგონება „განვლილი გზა“.

1987

ტიპი: თანამდებობა

1987 წელს მიხეილ ქავთარაძე პარიზში ჟურნალ „ივერიის“ რედაქტორ-გამომცემელი იყო.

1987

ტიპი: ღონისძიება

1987 წელს ალექსანდრე სულხანიშვილი სან-ფრანცისკოში, თავის სახლში ინახავდა ქაქუცა ჩოლოყაშვილის ოქროს ზარნიშიან ხმალს, ხანჯალსა და ქამარს.

1987

ტიპი: ღონისძიება

1987 წელს ქაქუცა ჩოლოყაშვილის იარაღი სან-ფრანცისკოდან საქართველოში ჩამოტანამდე პაატა ნაცვლიშვილმა უსაფრთხოების მიზნით ალექსანდრე სულხანიშვილის საკუთრებად გამოაცხადა, მხოლოდ ეროვნული მუზეუმის თანამშრომლებმა იცოდნენ, რომ ქ. ჩოლოყაშვილის იარაღი ჩამოჰქონდათ.

1987

ტიპი: ღონისძიება

1987 წლის ზაფხულში სან-ფრანცისკოს პარკში გაიმართა ფესტივალი, რომელსაც ქართველთა 5-კაციანი ჯგუფიც ესწრებოდა. ჯგუფის ხელმძღვანელი იყო პაატა ნაცვლიშვილი.

1987

ტიპი: ღონისძიება

1987 წლის ზაფხულში სან-ფრანცისკოს პარკში გამართულ ფესტივალზე ალექსანდრე სულხანიშვილი შეხვდა ქართველთა ჯგუფს, რომლის ხელმძღვანელიც იყო პაატა ნაცვლიშვილი, და ძმებ გალაშვილებს.

1987

ტიპი: ღონისძიება

1987 წლის ზაფხულში სან-ფრანცისკოში მყოფმა პაატა ნაცვლიშვილმა და ნოშრევან და მირიან გალაშვილებმა ალექსანდრე სულხანიშვილს ქაქუცა ჩოლოყაშვილის იარაღის საქართველოში წაღების ნებართვა სთხოვეს.

1987

ტიპი: ღონისძიება

1987 წლის გაზაფხულზე ნიკოლოზ მათიკაშვილი ისე ცუდად იყო, რომ მიღებულ წერილებს ვერ პასუხობდა.

1987

ტიპი: ავტორობა

1987 წელს ნიკოლოზ მათიკაშვილი ალექსანდრე სულხანიშვილს სან-ფრანცისკოში სწერდა, რომ პარიზში ისეთ პირთან სურდა დაკავშირება, ვისაც ჟურნალ „მხედრის“ აღდგენა ენდომებოდა.

1987

ტიპი: ავტორობა

1987 წლის შემოდგომაზე ნიკოლოზ მათიკაშვილმა ერთ-ერთ პოლონურ გაზეთს თავისი თარგმნილი ვაჟა-ფშაველას „ძაღლიკა ხიმიკაური“ და იოსებ ნონეშვილის ლექსი გადასცა გამოსაქვეყნებლად.

1987

ტიპი: თანამდებობა

1987-1995 წლებში ნატო შალვას ასული ციციშვილი გაზეთ „ქართული ფილმის“ რედაქტორი იყო.

1987

ტიპი: პირადი ინფორმაცია

1987 წელს სულხან თევდორეს ძე ცინცაძეს სსრკ სახალხო არტისტის წოდება მიენიჭა.

1987

ტიპი: ავტორობა

1987 წლის 17 თებერვალს ნიკოლოზ მათიკაშვილმა ალექსანდრე სულხანიშვილს სან-ფრანცისკოში მისწერა, რომ გაუგზავნიდა როგორც თავის, ისე ვალერიან თევზაძის ნაშრომებს და იქნებ ვინმე სანდო პირისთვის გადაეცა, რათა, თუ დაბეჭდვას ვერ შეძლებდნენ, მომავალი თაობისთვის მაინც შეენახათ.