რეგისტრირებული ფაქტები80977
სორტირება თარიღი მზარდობით
1831
ტიპი: გარდაცვალება
1831 წლის 14 მარტს სოფ. ამაშუკეთის წმინდა გიორგის ეკლესიის მღვდელი ბესარიონ ამაშუკელი გარდაიცვალა.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტს გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნდა წერილი გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელ სანკოვსკისადმი. წერილი ეძღვნებოდა ახალციხის მხარის საეკლესიო ცხოვრებას. როგორც ირკვევა, ახალციხის მხარის მმართველ თედორე კარლის ძე დრეშერნს სამი ადგილობრივი ეკლესიის (ერთი ბერძნულ-ქართულისა და ორი სომხურის) კურთხევის დღედ გამოუცხადებია 1830 წლის 15 აგვისტო, რუსთა მიერ ახალციხის აღების დღე.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთიდან „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ ირკვევა, რომ პავლე დიმიტრის ძე ციციანოვს ამიერკავკასიაში გაუხსნია სკოლა, რომელიც ერთადერთი იყო იმ რეგიონში დიდი ხნის განმავლობაში. სკოლა სამას ბავშვზე ყოფილა გათვლილი.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთიდან „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ ირკვევა, რომ რუსეთის იმპერატორ ნიკოლოზ I-ის განკარგულებით ამიერკავკასიის მხარისთვის გაცემული 5 მილიონი რუბლიდან ნაწილი მოხმარდებოდა კომუნიკაციის საშუალებების კეთილმოწყობას.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთიდან „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ ირკვევა, რომ საქართველოს მთავარმართებელი ივანე თედორეს ძე პასკევიჩი შუამდგომლობდა რუსეთის იმპერატორ ნიკოლოზ I-ის წინაშე ამიერკავკასიის მხარისათვის გარკვეული ოდენობის თანხის გადაცემის თაობაზე.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთიდან „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ ირკვევა, რომ რუსეთის იმპერატორ ნიკოლოზ I-ის განკარგულებით ამიერკავკასიის მხარეს 5 მილიონი რუბლი გადაეცა.
1831
ტიპი: თანამდებობა
1831 წლის 21 მარტის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნებული წერილიდან ირკვევა, რომ 1830 წელს ანდრეი დიმიტრის ძე უსოვი ახალციხის დროებითი მთავრობის წევრი იყო.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნდა წერილი, რომლის ადრესატი იყო გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელი პავლე სტეფანეს ძე სანკოვსკი. წერილი ეძღვნებოდა ახალციხის მხარის საეკლესიო ცხოვრებას. როგორც ირკვევა, ახალციხის დროებითი მთავრობის წევრ, ოცდამერვე ეგერთა პოლკის შტაბს-კაპიტან ანდრეი დიმიტრის ძე უსოვს გადაუწყვეტია, შეწევნოდა მაჰმადიანების მიერ არაერთხელ დარბეულ ეკლესიას. მას ფული გადაუგზავნია მოსკოველ ვაჭარ ივანე ვასილის ძე ჩეტვერიკოვისათვის და უთხოვია ამ თანხით ახალციხის ეკლესიისათვის ხატების შეკვეთა.
1831
ტიპი: თანამდებობა
1831 წლის 21 მარტს გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნდა წერილი გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელ სანკოვსკისადმი. წერილიდან ირკვევა, რომ 1829 წელს ახალციხის მხარის მმართველი იყო პოლკოვნიკი თედორე კარლის ძე დრეშერნი.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტს გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნდა წერილი გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელ სანკოვსკისადმი. წერილიდან ირკვევა, რომ ახალციხის ეკლესიის დეკანოზ იოსებ ორბელიანოვს ოთხასამდე მაჰმადიანის გაქრისტიანებისათვის მთავრობისაგან მიუღია გასამრჯელო.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტს გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნდა წერილი გაზეთის რედაქტორ-გამომცემლ სანკოვსკისადმი. წერილიდან ირკვევა, რომ დეკანოზ იოსებ ორბელიანოვს ჰონორარით, რომელიც მან ოთხასამდე მაჰმადიანის გაქრისტიანებისათვის მიიღო მთავრობისაგან, ახალციხის ეკლესიისათვის შეუძენია სახარება.
1831
ტიპი: თანამდებობა
1831 წლის 21 მარტს გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ გამოქვეყნდა წერილი გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელ სანკოვსკისადმი. წერილიდან ირკვევა, რომ ახალციხის ბერძნულ-ქართულ ეკლესიაში ღვთისმსახურებას აღასრულებდა დეკანოზი იოსებ ორბელიანოვი.
1831
ტიპი: თანამდებობა
1831 წლის 21 მარტის გაზეთიდან „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ ირკვევა, რომ თბილისის გიმნაზიის დირექტორი იყო გრუბერი.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაბეჭდილ თავის შენიშვნაში გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელი პ. სანკოვსკი აღნიშნავდა, რომ თბილისში ფუნქციონირებდა ქალთა კერძო პანსიონი, სადაც განათლებას იღებდა 17 აღსაზრდელი.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაბეჭდილ თავის შენიშვნაში გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელი პ. სანკოვსკი აღნიშნავდა, რომ თბილისის გიმნაზიასთან განლაგებულ კეთილშობილთა პანსიონში იმ დროისათვის 70 მოწაფე სწავლობდა.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის 21 მარტს გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა სტატია, რომელიც ეხებოდა თბილისში ამიერკავკასიის სავაჭრო კომპანიიის გახსნას, მისი მოქმედების არეალსა და პერსპექტივებს. სტატიის მიხედვით, მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს ხელისუფლება ფულს უხდიდა იმ მშობლებს, ვისაც თავიანთი შვილები თბილისის გიმნაზიაში ჰყავდა მიბარებული, განათლების საქმე ამით დიდად არ განვითარებულა. ამ აზრს გამოეხმაურა გაზეთის რედაქტორ-გამომცემელი პავლე სტეფანეს ძე სანკოვსკი თავისი შენიშვნით, სადაც წერდა, რომ მშობელთა „წახალისების“ წესი გაუქმებული ყოფილა, ხოლო ამიერკავკასიაში სასწავლებელთა კეთილმოწყობამ თბილისის გიმნაზიის დირექტორის, გრუბერის დიდი ძალისხმევისა და ზრუნვის შედეგად, ერთი-ორად გაზარდა ადგილობრივი მოსახლეობის ნდობა ასეთი ტიპის დაწესებულებათა მიმართ.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა პროფესორ ივანე ეგორის ძე პაროტის პასუხი უფრო ადრე იმავე გაზეთში გამოქვეყნებულ ი. შოპენის სტატიაზე, რომელშიც შოპენი უარყოფდა პაროტის არარატის მთაზე ასვლის ფაქტს. წერილიდან ირკვევა, რომ 1829 წელს პაროტის ექსპედიციამ ბინა დაიდო წმინდა იაკობის მონასტერში, რომელიც არარატის მთის ძირიდან 3528 ფუტის სიმაღლეზე მდებარეობდა და სწორედ აქედან მოეწყო არარატის მთაზე აღმასვლა.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა პროფესორ ივანე ეგორის ძე პაროტის პასუხი უფრო ადრე იმავე გაზეთში გამოქვეყნებულ ი. შოპენის სტატიაზე, რომელშიც შოპენი უარყოფდა პაროტის არარატის მთაზე ასვლის ფაქტს. წერილში პაროტი სტეფან აღასა და ხაჩატურ აბოვიანის გარდა ახსენებდა კიდევ ორ მოწმეს ექსპედიციის არარატის მთაზე ასვლისა. ესენი იყვნენ: მურად პოღოსიანი და ოვანეს აივაზიანი.
1831
ტიპი: პირადი ინფორმაცია
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა პროფესორ ივანე ეგორის ძე პაროტის პასუხი უფრო ადრე იმავე გაზეთში გამოქვეყნებულ ი. შოპენის სტატიაზე, რომელშიც შოპენი უარყოფდა პაროტის არარატის მთაზე ასვლის ფაქტს. წერილიდან ირკვევა, რომ პაროტის მეგზური არარატის მთაზე ასვლის დროს, დიაკვანი ხაჩატურ აბოვიანი უზომოდ განათლებული პიროვნება ყოფილა. პაროტის თქმით, უფრო მეტად, ვიდრე ნებისმიერი სხვა სომეხი ეჩმიაზინსა თუ ერევანში.
1831
ტიპი: თანამდებობა
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა პროფესორ ივანე ეგორის ძე პაროტის პასუხი უფრო ადრე იმავე გაზეთში გამოქვეყნებულ ი. შოპენის სტატიაზე, რომელშიც შოპენი უარყოფდა პაროტის არარატის მთაზე ასვლის ფაქტს. წერილიდან ირკვევა, რომ პაროტის მეგზური არარატის მთაზე ასვლის დროს, დიაკვანი ხაჩატურ აბოვიანი თარჯიმანი იყო ეჩმიაძინის მონასტერში.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა ივანე ივანეს ძე შოპენის წერილი „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“-ს რედაქტორ-გამომცემელ სანკოვსკისთან, სადაც იგი წერდა, რომ პროფესორ პაროტის ექსპედიციას არარატის მთის მხოლოდ გარკვეული სიმაღლისთვის მიუღწევია. შოპენის აზრით, ექსპედიციას შეიძლება კლიმატურმა პირობებმა შეუშალა ხელი – როცა იქ ჩასულან, არარატი თოვლის სქელი ფენით ყოფილა დაფარული.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა ივანე ივანეს ძე შოპენის წერილი „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“-ს რედაქტორ-გამომცემელ სანკოვსკისთან, სადაც იგი წერდა, რომ განსაცვიფრებელი ამბავი იქნებოდა, მას, სომხეთის მოქალქეს, გამორჩენოდა ისეთი ღირშესანიშნავი ფაქტი, როგორც არარატის მწვერვალის დაპყრობა იყო (სანკოვსკი თავის შენიშვნაში, რომელიც ერთვოდა შოპენის სტატიას ერევნის პროვინციის სიმდიდრეების შესახებ, მიუთითებდა, რომ არარატის მწვერვალი პროფესორ პაროტს ჰქონდა დაპყრობილი). შოპენი აღნიშნავდა, რომ იმ დროს, როცა პაროტის ექსპედიცია არარატის მისადგომებთან დაბანაკებულიყო, ისიც სამსახურებრივი დავალებით ახლომდებარე სოფლებში მოგზაურობდა, ამიტომ ყოველდღიურად ინტერესდებოდა ექსპედიციის ამბებით. მისი მტკიცებით, ექსპედიციას მხოლოდ გარკვეულ სიმაღლემდე მიუღწევია და იქ ჯვარი აღუმართავს. ამ ფაქტის მოწმე ყოფილა დაბა არგურის უხუცესი სტეფან აღა, ვისთვისაც შოპენს გამოუკითხავს მთაზე ასვლის ამბები.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა ივანე ივანეს ძე შოპენის სტატია ერევნის პროვინციის სიმდიდრეების შესახებ. სტატიაში ავტორი წერდა, რომ არარატის მთაზე ფეხი არავის დაუდგამს ბიბლიური ნოეს შემდეგ. ამას გაზეთში მოსდევდა გაზეთის გამომცემელ პ. სანკოვსკის შენიშვნა, საიდანაც ირკვევა, რომ არარატის მწვერვალი პროფესორ ივანე ეგორის ძე პაროტს დაულაშქრავს.
1831
ტიპი: ღონისძიება
1831 წლის პირველი აპრილის გაზეთში „ტიფლისსკიე ვედომოსტი“ დაიბეჭდა გაზეთის გამომცემელ პ. სანკოვსკის შენიშვნა ი. შოპენისა და პროფესორ პაროტის პოლემიკის შესახებ ამ უკანასკნელის არარატის მთაზე ასვლასთან დაკავშირებით. მთამსვლელთა ექსპედიციის ამბები სანკოვსკის გამოუკითხავს დიაკვანი ხაჩატურისათვის, რომელიც პაროტს ახლდა მისი არარატის მთაზე აღმასვლის დროს და ერთი წუთითაც არ მოშორებია მას. გამომცემლის თქმით, ამ კაცის მონათხრობში არსებული წვრილმანები აქარწყლებდა ყოველგვარ ეჭვს ექსპედიციის წარუმატებლობის შესახებ.