რეგისტრირებული ფაქტები81689
სორტირება თარიღი კლებადობით
ტიპი: ღონისძიება
ტიციან ტაბიძისა და გიორგი ლეონიძის რედაქტორობით გამოიცა წიგნი „რევოლუციის პოეტები“.
ტიპი: ღონისძიება
იაკობ ნიკოლაძემ გამოაქანდაკა შოთა რუსთაველის ბიუსტი თბილისის შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრისთვის.
ტიპი: ღონისძიება
1920 წლის 27 ივნისს ს. დიდ ჯიხაიშში გამართული ადგილობრივი საბჭოს სხდომაზე მოხსენება წაიკითხა ფრონტის დამხმარე კომისიის წევრმა ლ. დარსაველიძემ. გაირკვა, რომ „ფრონტის დღეს“ კომისიას 18 000 მან შეუგროვებია ფულად და სხვადასხვა ნივთების სახით.
ტიპი: ღონისძიება
1918 წელს გიორგი ლაფანაშვილი და მიხა პაპუნაშვილი სოფელ ჭილურტში შეხვდნენ სოფლის მცხოვრებლებს და გააცნეს გლეხობას ბოლშევიკების პროგრამა. ხალხმა პარტიის ლოზუნგის ქვეშ დადო ფიცი, რომ რევოლუციისა და საბჭოთა ხელისუფლებისათვის არაფერს დაიშურებდა.
ტიპი: ღონისძიება
1918 წელს გიორგი ლაფანაშვილმა და მიხა პაპუნაშვილმა მიტინგი ჩაატარეს სოფელ ლამისყანაში.
ტიპი: ღონისძიება
ოვანეს თუმანიანი და დერენიკ დემირჩიანი აპირებდნენ ქართველი პოეტების ლექსები სომხურად ეთარგმნათ და წინგად გამოეცათ.
ტიპი: ღონისძიება
1918 წელს სოფელ წილკაანიდან დაიბარეს ურემი სომხეთის ნაციონალური საბჭოს სამხედრო ბაზიდან ნივთების გასატანად, ურემი გაფორმდა თედო შუშიაშვილის სახელზე , ყვირილის ქუჩაზე, სადაც მოთავსებული იყო ბოლშევიკების საიდუმლო იარაღის საწყობი.
ტიპი: ღონისძიება
გიორგი ლაფანაშვილმა და ვანო შუშიაშვილმა ურემი დატვირთეს იარაღით და საბურთალოს დაღმამდი მიიყვანეს.
ტიპი: ღონისძიება
გიგო შარაშიძეს უთხრეს, რომ გრიშა გიორგაძემ დაწერა წიგნი „რუსიფიკატორი ეპიზკოპოზი“. გიგო შარაშიძის ვარაუდით, ეს იქნებოდა გაბრიელ ქიქოძის შესახებ შურიძიების მიზნით დაწერილი და მან შალვა შარაშიძეს სთხოვა სიმართლე გაერკვია და გრიშა გიორგაძე სიცრუეში ემხილებინა.
ტიპი: პირადი ინფორმაცია
გოგი ქარცივაძე სწავლობდა სააღმშენებლო ინსტიტუში საკონსტრუქციორო დარგზე, სადაც გადაიყვანეს გიგული წულუკიძის დახმარებით.
ტიპი: ღონისძიება
კონსერვატრიაში გაიმართა გრიგოლ ცეცხლაძის საღამო, რომელზეც სიტყვით გამოვიდნენ: პაოლო იაშვილი და ტიციან ტაბიძე. ლექსები წაიკითხეს: ტიციან ტაბიძემ, ვალერიან გაფრინდაშვილმა, პაოლო იაშვილმა, ლიდი მეუნარგიამ, შალვა კარმელმა, რ. გოგოხიამ და გრიგოლ ცეცხლაძემ.
ტიპი: ღონისძიება
დოსტოევსკის დაბადებიდან ასი წლისთავის აღსანიშნავ საღამოზე სიტყით გამოვიდნენ: სერგეი რაფალოვიჩი, ლუარსაბ ანდრონიკაშვილი და გრიგოლ რობაქიძე.
ტიპი: ღონისძიება
ანდრია ბოროზნინი, თბილისის ვაჟთა მესამე გიმნაზიის მუსიკის მასწავლებელი, ოპერაციისთვის ფულად დახმარებას ითხოვდა. განათლების სამინისტრომ იმავე გიმნაზიის დირექტორს ნება დართო გიმნაზიის სპეციალური თანხიდან მისთვის სამკურნალოდ 300 მანეთი მიეცათ.
ტიპი: ღონისძიება
რაჟდენ აბულაძე წერს, რომ კომიტეტმა შეიწყნარა შუამდგომლობა და სათანადო მიწერილობით, რომელიც თხოვნასთან ერთად არის წარმოდგენილი, აუწყეს დამტკიცება, მაგრამ მთავარი გამგე არ დაკმაყოფილდა და მისგან ეცნო უარი წინადადებით, რომ შეძინა წოდება.
ტიპი: ავტორობა
1920 წელს გამოვიდა ევ. ნიკოლაძის „საქართველოს ისტორია“ (გამომც. „მერანი“. ქუთაისი) – სახელმძღვანელო საშ. სასწავლებლის VI კლასის მოწაფეთათვის.
ტიპი: ღონისძიება
სახალხო განათლების სამინისტრომ თბილისის ვაჟთა მე-2 გიმნაზიის დირექტორს გაუგზავნა წერილი, რომლის მიხედვითაც სპირიდონ გაბელაშვილს ჩაეთვალა სახელმწიფო სამსახურში ყველა ნამსახური წლები.
ტიპი: ღონისძიება
ტიპი: ღონისძიება
მიხეილ კანკავამ ,,მაფალუუს'' პოლიტიკური ხასიათი უარყო და განაცხადა, რომ ჯგუფის სახელი იყო - სამეგრელოს კულტურის მოყვარე ჯგუფი ,,მაფალუუ''.
ტიპი: ღონისძიება
მიხეილ კანკავა შეუთანხმდა ფოთის ჯგუფს, რომ მათ ექნებოდათ მხოლოდ კულტურული მიზნები. ხსენებული წესდების პროექტის საბოლოო რედაქცია მიენდო თბილისში მიმავალ პედაგოგს სერგო დანელიას, რომელსაც შემდეგ ეს პროექტი უნდა დაესტამბა ერთ-ერთ გაზეთში.
ტიპი: ღონისძიება
ფოთსა და სენაკში სამეგრელოს კულტურის მოყვარე ჯგუფების დაარსებამ დიდი მითქმა-მოთქმა გამოიწვია საზოგადოების ფართო წრეებში. ეს მითქმა-მოთქმა განსაკუთრებით გაძლიერდა მიხეილ კანკავას სიტყვის შემდეგ იონა მეუნარგიას დასაფლავების დროს. საზოგადოებამ ,,მაფალუუს'' დაარსება მიიღო თავზარდამცემ ამბად, თითქოს დაიბადა მეგრული სეპარატიზმიო. სწორედ ამ გულისტკივილმა აღაშფოთა და აიძულა შალვა ჩოჩია თავისი სახელით გაზეთში გამოექვეყნებინა წერილი სათაურით ,,სამეგრელოს ავტონომისტები!''. ის რომელიმე პიროვნებისადმი პირადი ინტერესებით არ სარგებლობდა.
ტიპი: ღონისძიება
სასამრთლომ გადაწყვიტა, რომ ფოთსა და სენაკში დაარსებულ ჯგუფებთან დაკავშირებული ყველა მასალა გადაეცა ქ. თბილისში ქართული ისტორიისა და ეთნოგრაფიის საზოგადოებისათვის.