რეგისტრირებული ფაქტები19332
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1892
ტიპი: ავტორობა
1892 წლის 1-ელი აგვისტოს „ივერიაში“ აბრა წერდა, რომ თბილისს მოსახლეობის მიერ გამოყენებული წყალი და ბაზრების, ქარხნების, ქუჩების ნაგავი აბინძურებდა და სანამ მთელ ქალაქში ევროპის დიდი ქალაქების მსგავსად კანალიზაციას არ გაიყვანდნენ, ანტისანიტარია ყოველთვის შექმნიდა ქოლერის გავრცელების საშიშროებას.
1892
ტიპი: ავტორობა
1892 წლის 4 იანვრის გაზეთ „ივერიაში“ ჟურნალ „ჯეჯილის“ რედაქტორი და გამომცემელი ანასტასია თუმანიშვილი-წერეთლისა იუწყებოდა, რომ თბილისში ჟურნალის გამოწერა შესაძლებელი იყო ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების კანცელარიაში, ქართველთა ამხანაგობის წიგნის მაღაზიასა და თვით ჟურნალის რედაქციაში.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ივანე ნიკოლოზის ძე ზედგინიძე წერდა, რომ გარდაცვლილი ივანე ზურაბის ძე გოპაძე ძალიან უყვარდათ არამხოლოდ ახალციხეში, არამედ მთლიანად ქართულ საზოგადოებაში, რადგან იგი თავისი საქმიანობის ძალიან ერთგული იყო და ზრუნავდა ხალხის წარმატებაზე.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ივანე ნიკოლოზის ძე ზედგინიძე წერდა, რომ გარდაცვლილი ივანე ზურაბის ძე გოპაძე ძალიან დიდ ყურადღებას აქცევდა მოსწავლეების ზნეობრივ მხარეს. მას კარგად ესმოდა თუ რა გავლენას ახდენდა მოსწავლის ზნეობრივი აღზრდა მის გონებრივ განვითარებაზე.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ივანე ნიკოლოზის ძე ზედგინიძე წერდა, რომ გარდაცვლილი ივანე ზურაბის ძე გოპაძე მოსწავლეების როგორც გონებრივ, ასევე ზნეობრვ აღზრდაზე ზრუნავდა. იგი ხშირად იბარენდა მშობლებს და რჩევებს აძლევდა,როგორ მოქცეოდნენ შვილებს სახლსა თუ საზოგადოებაში.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ივანე ნიკოლოზის ძე ზედგინიძე წერდა, რომ გარდაცვლილი ივანე ზურაბის ძე გოპაძე პატიოსნად და სინდისიერად ასრულებდა ახალციხის სამოქალაქო სასწავლებლის ინსპექტორის მოვალეობას, თუმცა იგი თავის ნიჭს მხოლოდ სკოლაში არ იყენებდა. მას არაერთ საზოგადოებრივ საქმეში ჰქონდა ღირსეული მონაწილეობა მიღებული.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ივანე ნიკოლოზის ძე ზედგინიძე წერდა, რომ ძველი ქალაქის რაბათის საზოგადოებამ მოიწვია მაზრის უფროსი და სამოქალაქო სასწავლებლის ინსპექტორი მასწავლებლებითა და მოსწავლეებით გარდაცვლილი ინსპექტორის ივანე ზურაბის ძე გოპაძის ძეგლის კურთხევაზე, სადაც ძალიან ბევრი ხალხი შეგროვდა.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 21 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ივანე ნიკოლოზის ძე ზედგინიძე წერდა, რომ გარდაცვლილი ივანე ზურაბის ძე გოპაძის საფლავზე შეიკრიბნენ მაზრის უფროსი, სამოქალაქო სასწავლებლის ინსპექტორი მასწავლებლებითა და მოსწავლეებით, ადგილობრივი საზოგადოება და აკურთხეს მისი ძეგლი.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 28 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა გიორგი მიხეილის ძე თუმანიშვილის წერილი, რომ ევროპულ თეატრებში საქართველოსთან შედარებით ათჯერ მეტი არტისტული, ლიტერატურული და მატერიალური რესურსი ჰქონდათ, თუმცა ამის მიუხედავად მაინც იშვიათად დგამდნენ ახალ პიესებს და თუ ქართულ თეატრშიც ხშირად არ იდგმებოდა ახალი სპექტაკლები საერთოდ არც უნდა გაჰკვირვებოდათ.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 28 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ქართული დრამატული საზოგადოების თავმჯდომარის გიორგი მიხეილის ძე თუმანიშვილის წერილი, რომ პიესის მთარგმნელი ან გადამკეთებელი შესრულებული სამუშაოსთვის მცირე ანაზღაურებას ელოდა თეატრისაგან და ამის გამო იგი ნაჩქარევად ასრულებდა თავის საქმეს. სწორედ ამ მიზეზით თეატრისთვის ძალიან რთული იყო წარმოდგენის გასამართად პიესა გადაეთარგმნა.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 28 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა ილია ჭავჭავაძის წერილი, კავკასიის მთავარმართებელს ქართველი ბერ-მონაზვნების არზა გაუგზავნეს და სთხოვეს, რომ თუკი ბერძნები იერუსალიმში მდებარე ქართული მონასტრების ქონებას გაყიდდნენ, შემოსავალი რუსეთის ხაზინას ჩაებარებინა. ხოლო, ბერძნებისთვის კი – მხოლოდ თავის სარჩენი თანხა მიეცათ.
1886
ტიპი: ავტორობა
1886 წლის 28 ნოემბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნდა გიორგი მიხეილის ძე თუმანიშვილის წერილი, რომ უსაფუძვლოდ სწამებდა ცილს გაზეთი „თეატრი“ ქართულ დრამატულ საზოგადოებას, თითქოს 14 წარმოდგენიდან არც ერთი ახალი პიესა არ წარმოადგინეს, რადგან „ბარაქალა მასწავლებელო“ და „მიროვოი სუდში“ იყო სრულიად ახალი პიესა.

