რეგისტრირებული ფაქტები18641
ფილტრი:
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 15 ივლისის „ერთობაში“ დაიბეჭდა დეკანოზ იროდიონ ოქროპირიძის წერილი, რომელშიც იგი ოსების ტყვეობიდან დაბრუნებული ოფიცრების, გვარდიელების, მილიციელების და სხვ. (354 კაცის) სახელით მადლობას უხდის ვლადიკავკაზში მცხოვრებ ქართველობას და მათ ეროვნულ საბჭოს, რომელიც დაეხმარა ტყვეობიდან გათავისუფლებაში, მათ შორის, საბჭოს თავმჯდომარეს, კონსულის მოადგილე მღვდელ გიორგი ნათაძეს, მარიამ ოქროპირიძე-ცაბოლოვისას, არდონის მღვდელ ნიკოლოზ იტონიევს, ალაგირში მცხოვრებ გაბო კოჩოევს, საქართველოს მთავრობას და მის გამოგზავნილ პოლკოვნიკ ავქსენტი აბესაძეს.
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 27 ივლისს თბილისში გაიხსნა სრულიად საქართველოს მეორე საეკლესიო კრება. „ერთობაში“ დაიბეჭდა მიმართვა კრებისადმი. ხელისმომწერნი აღნიშნავდნენ, რომ კრებამ რესტავრაცია გაუკეთა რუსულ ეკლესიურ წეს-წყობილებას. სასულიერო პირთა ნაწილი კრების შედეგების პასუხისმგებლობისგან თავს ითავისუფლებდნენ და საკითხის მსჯავრის დასადებად მორწმუნეთა წრეში გადატანას ითხოვდნენ. მიმართვას ხელს აწერდნენ: დეკანოზები: ეპიფანე ჩხაიძე, ს. ლეკვეიშვილი, გ. ბარათაშვილი, ზ. ცინცაძე, გ. ჯაველიძე; მღვდლები: მ. კუხალეიშვილი, დ. გოგოხია, ი. გულდიანი, ტ. ჯოხთაბერიძე; ერისკაცნი: ა. ჯიმშელეიშვილი, დ. მასხარაშვილი, ვ. კოზოგლაძე, მიხეილ ტყემალაძე, ვ. ბათიაშვილი, ა. ციხისტოვი, ლ. გურამიშვილი, ზ. ზირაქაშვილი, ზ. ჯინჭველაძე, ა. ახალშენიშვილი, ვ. მაგაგალაძე, დ. ნახუცრიშვილი, თომა მეგრელიშვილი, ქ. ციცქიშვილი, გრ. ლომინაძე, ვლ. ფოფხაძე, გ. გრიგოლია.
1922
ტიპი: ავტორობა
1922 წლის 7 იანვრის გაზეთ „ბარრიკადის“ ცნობით, კოლაუ ნადირაძე კრიტიკული წერილების წიგნად გამოცემას აპირებდა. წიგნის სახელი იქნებოდა „მანეკენები“ და მასში შევიდოდა: გრიგოლ რობაქიძის, ვალერიან გაფრინდაშვილის, პაოლო იაშვილის, ტიციან ტაბიძის, ნიკოლოზ ბარათაშვილის, სანდრო ცირეკიძის, ნიკოლოზ მიწიშვილისა და გიორგი ლეონიძის პორტრეტები.
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 6 ივლისის „ერთობა“ იუწყებოდა, რომ თბილისის ქალაქის თვითმართველობის სასურსათო განყოფ. გამგე პანიევმა დეპეშათა სააგენტოს წარმომადგენლის შეკითხვაზე, სანოვაგეზე ფასების აწევის მიზეზებთან დაკავშირებით, განაცხადა, რომ ეს იყო დროებითი და გამოწვეული ინგლისელების ბათუმიდან წასვლისთვის მზადებით. კომერსანტებმა საქონლის გაზიდვა დაიწყეს, ამიტომ გაძვირდა ვალუტა და საქონელიც. პანიკა შეწყდა, როგორც კი გაიგეს, რომ ბათუმი საქართველოს გადაეცემოდა.