საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები80197

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში თანო ხანიაშვილი წერდა, რომ დაბა ყვირილაში ქუჩებში ცხოველების ლეშს ძაღლები ჭამდნენ და პოლიცია ამ ფაქტს ყურადღებას არ აქცევდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში თანო ხანიაშვილი წერდა, რომ დაბა ყვირილაში მადნებიდან შავი ქვის გადმოსატანად რამდენიმე ათასი ოთხფეხა პირუტყვი ჩაიყვანეს. ისინი შიმშილისაგან და ბევრი შრომისგან დასუსტებულები იხოცებოდნენ და მათ ლეშს ძაღლები ჭამდნენ ქუჩებში. სანიტარული კომისია ასეთ მდგომარეობას ყურადღებას არ აქცევდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში თანო ხანიაშვილი წერდა, რომ დაბა ყვირილაში ნაკლებად აქცევდნენ სანიტარულ სისუფთავეს ყურადღებას.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ ლოცავდა ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილის შრომას და სურდა მისი მოსწავლეები წარმატებულები ყოფილიყვნენ, რათა ქვეყნისთვის სარგებელი მოეტანათ.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი ოცი წლის განმავლობაში ქართველ ახალგაზრდებს ასწავლიდა, ყურადღებას აქცევდა და შემდეგ ეს ახალგაზრდები საქართველოსთვის მთელი ცხოვრება თუ არა რამდენიმე წელი მაინც თავდაუზოგავად შრომობდნენ. პეტრიაშვილის მხრიდან ეს ქვეყნისთვის უდიდესი სამსახური იყო, რასაც სხვა ვერავინ გაუწევდა სამშობლოს.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ მენდელეევი და ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი ერთსა და იმავე ქვეყანაში, სასწავლებელში ერთსა და იმავე საგანს ასწავლიდნენ, თუმცა მენდელეევის მიმართ ქართველები მხოლოდ შორიდან პატივისცემით შემოიფარგლბოდნენ და პეტრიშვილი კი – ძალიან უყვარდათ, რაც იმას ნიშნავს, რომ მას ქვეყნის წინაშე დიდი დამსახურება ჰქონდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი საზღვარგარეთ ახალგაზრდებს ქიმიას არაჩვეულებრივად ასწავლიდა, მაგრამ ამით საკუთარ ქვეყანას არანაირი სარგებელი არ ჰქონდა, თუმცა ქართველებს ის მაინც ძალიან უყვარდათ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, არამხოლოდ პროფესორები, არამედ სამზარეულოში მომუშავე ადამიანები, რომლებმაც თავიანთი შრომით მიაღწიეს წარმატებას და დარგის მცოდნეებად ჩამოყალიბდნენ მაგალითები იყვნენ იმისა, რომ ქართველი ადამიანი ნიჭიერი იყო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილზე ამბობდნენ პროფესორი გახდა, რითაც დაამტკიცა, რომ ქართველები უნიჭოები არ იყვნენ. წერეთლის აზრით, ყველასთვის თავისთავად ცხადი იყო ქართველი ხალხის ნიჭიერების ამბავი.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ პროფესორი ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი საზღვარგარეთ ღირსეულად დაფასებული იყო, რაც ქართველებს ძალიან ანუგეშებდა და სიხარულს ანიჭებდა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ პროფესორ ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილს საქართველოში ყველა სიყვარულით და სიამოვნებით იგონებდა, რისი მიზეზიც მისი ქვეყნიდან შორს ყოფნა იყო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ პროფესორი ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი ასცდა იმ უსიამოვნებას, რასაც საზოგადოების სამსახურში მყოფი ადამიანის ცილისწამებით შებღალვა ჰქვია.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში აკაკი წერეთელი წერდა, რომ საქართველოში საზოგადოების სამსახურში ყოფნა თავგანწირვის ტოლფასი იყო.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკიმ მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევაზე განაცხადა, რომ ამ სკოლაში სწორედ ისე ასწავლიდნენ, როგორც დაბალ სამეურნეო სკოლებში.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკიმ მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევაზე განაცხადა, რომ სკოლის მიზანი იყო გამოცდილი და მცოდნე მებაღეები მოემზადებინა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკიმ მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევაზე განაცხადა, რომ სკოლის მოსწავლეები ბაღის მოვლა-გაშენებას, ღვინის დაყენებას და სხვადასხვა ხელობას სწავლობდნენ.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკიმ მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევაზე განაცხადა, რომ სწავლა 1-ლ ოქტომბერს იწყებოდა და 1-ლ მარტს სრულდებოდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკიმ მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევაზე განაცხადა, რომ სკოლის 32 მოსწავლიდან 12-ს კავკასიის სამეურნეო საზოგადოება აფინანსებდა, 15 კი თავისი ხარჯით სწავლობდა და თითოეული წლიურად 120 მანეთს იხდიდა.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკიმ მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევაზე ამავე სკოლის ანგარიში წაიკითხა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ვიქტორ ნიკოლოზის ძე გეევსკი მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევას მუშტაიდის ბაღში დაესწრო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ალექსანდრე მიხეილის ძე დონდუკოვ-კორსაკოვი მუშტაიდის ბაღში დაესწრო მებაღეობის სკოლის შენობის კურთხევას სხვა საპატიო სტუმრებთან ერთად.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, ავქსენტი ანტონის ძე ცაგარელმა დაწერა ახალი ოთხმოქმედებიანი კომედია „ციმბირელი“, რომელსაც ზამთრის სეზონზე წარმოადგენდა ქართული თეატრალური დასი.

1886

ტიპი: სტატუსი

1886 წელს ივანე კონსტანტინეს ძე მუხრანბატონი თავადი იყო.

1886

ტიპი: პირადი ურთიერთობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიის“ ცნობით, პროფესორი ვასილ მოსეს ძე პეტრიაშვილი ივანე კონსტანტინეს ძე მუხრანბატონს ესტუმრა სოფელ მუხრანში მარნებისა და ვენახების დასათვალიერებლად.

1886

ტიპი: ავტორობა

1886 წლის 5 ოქტომბრის გაზეთ „ივერიაში“ გამოქვეყნებულ წერილში ილია ჭავჭავაძე წერდა, რომ რაჭველი ადამიანი თავშენახული, შრომისმოყვარე, ფრთხილი, დამზოგველი, გონიერად მომჭირნე და ძლიერი იყო. ძალიან დასანანი იქნებოდა ასეთი ადამიანები თუ ქვეყანას დააკლდებოდნენ და სხვაგან გადასახლდებოდნენ.