1933

ტიპი: თანამდებობა

1933 წელს საფრანგეთში დავით შარაშიძე მუშაობდა საპროფესიო და ტექნიკური განათლების სკოლაში, სადაც ბუღალტერია, კომერციული საგნები, ენები, ჭრა-კერვა და ა. შ. ისწავლებოდა.

1933

ტიპი: თანამდებობა

1933 წელს პარიზში დავით შარაშიძის მეუღლემ, ელენე ტუსენმა სკოლაში მასწავლებლად დაიწყო მუშაობა.

1932

ტიპი: ავტორობა

1932 წელს ნინო ქიქოძემ შვილიშვილს, გოგი შარაშიძეს საქართველოდან საფრნაგეთში გაუგზავნა თავისი დაწერილი წიგნაკები ჩიტების შესახებ.

1932

ტიპი: ავტორობა

1932 წლის 23 ივნისს დავით შარაშიძემ დედას, ნინო ქიქოძეს მისწერა, რომ მისი მეუღლის ძმა, რენე ტუსენი და მისი შვილის, გოგის ნათლია აპირებდნენ საპროფესიო და ტექნიკური სკოლის დაარსებას, რომელშიც დავითი მდივნად იმუშავებდა.

1932

ტიპი: გარდაცვალება

1932 წლის 12 თებერვალს ლევილში მყოფმა დავით შარაშიძემ შეიტყო, რომ მამამისი, გიგო შარაშიძე გარდაიცვალა.

1918

ტიპი: თანამდებობა

1918 წელს შუსტერის სახელობის თბილისის პირველ ებრაულ გიმნაზიაში მუშაობდნენ შემდეგი პედაგოგები: 1. ბ. კ. კრამორენკო, უნივერსიტეტის კურსდამთავრებული, 2. ისააკ რაბინოვი, ებრაული ენის პედაგოგი, სპეციალური განათლება, 3. მ. ი. ბერკოვიჩი, ებრაული ენა, მოსამზადებელი კლასები, 4. მოსე ბერნშტამი, ებრაული ენა, განათლება: სამასწავლებლო სემინასრია. 5. ვ. ა. ჩომენკოვი, ლათინური ენა, საუნივერსიტეტო განათლება. 6. მ. ი. მოროზოვა, გერმანული ენა. 7. ვ. ი. გერი, ფრანგული ენა, უმაღლესი განათლება. 8. ა. დ. ლეტუჩი, გერმანული ენა, უმაღლესი განათლება. 9. სოფია მიხეილის ასული მიხაილოვა 10. ი. დ. მელიქ-შახნაზაროვი, ისტორიის პედაგოგი, განათლება: უნივერსიტეტის სამასწავლებლო კურსები, 11. რ. ა. რუბენშტეინი, ისტორია, გეოგრაფია .12. ა. იაროშენკო, ბუნებისმეტყველება 13. ა. ა. იაროშენკო, საუნივერსიტეტო განათლება, 14. პ. დ. ბაბრო, ხელსაქმე. 15. ა. ა. სიდორენკო, ხატვა. 16. მ. პ. ხალაპოვა, 17. ს. პ. გრიგორევა, 18. მინა ისაკის ასული შაში, საანბანო კლასის პედაგოგი.

1918

ტიპი: ღონისძიება

1918 სასწავლო წელს განათლების სამინისტროდან მიიღეს ერთჯერადი დახმარება სწავლის საფასურის ანაზღაურებისათვის თბილისის მეშვიდე გიმნაზიის ლტოლვილმა მოწაფეებმა: გიორგი ჩივაძემ, ზურაბ ციციშვილმა, ზაზა ციციშვილმა, გივი ციციშვილმა, გიორგი ფალავანდიშვილმა, ბესარიონ ჩერქეზიშვილმა, ს. გვერდწითელმა, ზურაბ ანდრონიკაშვილმა, ივანე ფალავანდიშვილმა, ნიკოლოზ ზაალიშვილმა, გიორგი კლიმიაშვილმა, დავით ფარესაშვილმა, მიხეილ წიკლაურმა, ვასილ ალექსიძემ, ზურაბ რატიშვილმა, ნიკოლოზ ციციშვილმა, ევგენი ტატიშვილმა, ვახტანგ თაქთაქიშვილმა, ალექსანდრე ფალავანდიშვილმა, რევაზ ფალავანდიშვილმა, ირაკლი ფალავანდიშვილმა და ალექსანდრე რატიშვილმა.

1919

ტიპი: ღონისძიება

გაზეთის მოწინავე განიხილავს იმ მიზეზებს, რომლებმაც ხელი შეუწყო გენერალ დენიკინის იოლ გამარჯვებას მთიელებზე, მაგრამ იქვე აღნიშნავს, რომ დაღესტნის აჯანყებით სხვა დროება დგება კავკასიაში.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 29 სექტემბრის გაზეთ „ვოლნი გორეცში“ გამოქვეყნებულ სტატიაში აჰმედ ცალიგოვი წერს, რომ „ერთიანი და განუყოფელი“ რუსეთი ფინეთსაც კი არ თმობს (ს. საზონოვის პროტესტი), მით უფრო არასოდეს აიღებს ხელს ამიერკავკასიაზე. მას შავი რეაქციისგან კავკასიის ხსნის გზად ერთიანი ბრძოლა და კონფედერაცია მიაჩნდა.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 29 სექტემბრის გაზეთ „ვოლნი გორეცში“ გამოქვეყნდა აჰმედ ცალიკოვის წერილი, რომელიც ეხება დაღესტანში დენიკინის წინააღმდეგ დაწყებულ აჯანყებას.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 29 სექტემბრის გაზეთ „ვოლნი გორეცის“ მოწინავე წერილში „ორი გამოსავალი“ აჰმედ ცალიკოვი საქართველოსა და აზერბაიჯანის რესპუბლიკების პოლიტიკურ წრეებს ახსენებდა იმ საშიშროებას, რომელიც მათ დენიკინთან მთიელთა დამარცხების შემთხვევაში ელოდა.

1918

ტიპი: თანამდებობა

1918 წლის 17 მარტის „ერთობა“ იუწყება, რომ ქუთაისის საოლქო სასამართლოს გამომძიებლად დაინიშნა კარსკი, ამავე სასამართლოს თავმჯდომარედ – ნაფიცი ვექილი ნ. ქიქოძე.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 17 მარტის „ერთობა“ წერდა, რომ თბილისში დაბრუნდა ეროვნული საბჭოს მიერ სამეგრელოში გაგზავნილი დელეგაციის წევრი ლეო შენგელაია-ქიაჩელი, რომელმაც აღნიშნა, რომ მობილიზაციის საქმე კარგად მიდიოდა, ხალხი შეგნებით ხვდებოდა ოსმალეთის განზრახვას და სამშობლოს დაცვის საჭიროებას აღიარებდა.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 17 მარტის გაზეთ „ერთობის“ ცნობით, ჩოხატაურის რაიონის კომისარმა პავლე ცინცაძემ ქუთაისის გუბერნიის კომისარს შეატყობინა, რომ მობილიზაციის საქმე კარგად მიდიოდა. მოხალისედ ბევრი ჩაეწერა.

1918

ტიპი: თანამდებობა

1918 წლის 17 მარტის „ერთობის“ ცნობით, დუშეთის მაზრის კომისრად იოსებ გიორგის ძე ირემაშვილი (პართენაშვილი) დაინიშნა.

1918

ტიპი: ავტორობა

1918 წლის 17 მარტის „ერთობაში“ მენშევიკების ფრაქციის სახელით სეიმის 13 მარტის სხდომაზე წარმოთქმული ირაკლი წერეთლის სიტყვა დაიბეჭდა.

1918

ტიპი: თანამდებობა

1918 წლის 15 სექტემბრიდან ვლადიმერ გაჩეჩილაძე ზესტაფონის ვაჟთა გიმნაზიაში გერმანული ენის მასწავლებლად დაინიშნა.

ტიპი: პირადი ინფორმაცია

ვლადიმერ სამსონის ძე გაჩეჩილაძე დაქორწინდა მარი ნიკოლოზის ასულ ამაშუკელზე. ჰყავდათ ვაჟი - რევაზი. ცოლ-შვილი ორივე მართლმადიდებელი სარწმუნოების იყო.

ტიპი: პირადი ინფორმაცია

ვლადიმერ სამსონის ძე გაჩეჩილაძე დაქორწინდა 23 წლის ასაკში.

1912

ტიპი: თანამდებობა

1912 წლის 31 აგვისტოდან ვლადიმერ გაჩეჩილაძე დაინიშნა ახალციხის ვაჟთა პროგიმნაზიაში გერმანული ენის მასწავლებლად.

1911

ტიპი: სტატუსი

1911 წელს ვლადიმერ სამსონის ძე გაჩეჩილაძემ მთავარი მასწავლებლის წოდება მიიღო.

1918

ტიპი: განათლება

პირადი საქმის მიხედვით, ვლადიმერ გაჩეჩილაძემ განათლება მიიღო ქუთაისის ვაჟთა გიმნაზიაში.

1919

ტიპი: ღონისძიება

1919 წლის 29 სექტემბერს პიატიგორსკის შტაბის უფროსს – გენერალ ივანე ერდელს საჭიროდ მიაჩნდა „დობროარმიის“ დიდი ძალის გაგზავნა თერგის ოლქსა და დაღესტანში მდგომარეობის განსამტკიცებლად. დენიკინის აზრით კი, ვინაიდან ცარიცინის ფრონტზე შექმნილი საგანგებო ვითარება არ იძლეოდა ამის საშუალებას, ამიტომ გენერალ ერდელს მთიელებთან მებრძოლი ძალების შესავსებად ასაკოვან კაზაკთა მობილიზაცია უნდა გამოეცხადებინა.

1919

ტიპი: ღონისძიება

1919 წლის 29 სექტემბრის გაზეთი „ვოლნი გორეცი“ „ვოზროჟდენიეზე“ დაყრდნობით აქვეყნებს ინფორმაციას გენერალ დენიკინის „დობროარმიის“ შერყეულ მდგომარეობაზე, რომ მას შეუსუსტდა პოზიციები კრასნოვოდსკთან და მძიმე ვითარება ჰქონდა ცარიცინშიც, რომელსაც მთელი ძალებით უტევდა. ასევე თერგის ოლქში, განსაკუთრებით დაღესტნის მოსაზღვრე რაიონებში, არ წყდებოდა პარტიზანული ომები.

1919

ტიპი: ავტორობა

1919 წლის 29 სექტემბრის გაზეთი „ვოლნი გორეცი“ (რედაქტორი აჰმედ ცალიკოვი) პატივს მიაგებს დენიკინელთა წინააღმდეგ ბრძოლაში რევოლუციის იდეალებს შეწირულ დაღესტნის გმირთა ხსოვნას: ალი დახადაევს (1918 წ.), პეტროვსკში დახვრეტილ ულუბი ბუინაკსკისა და მის ხუთ ამხანაგს (1919 წ.), ყუმუხ-თემირხან-შურის გზაზე მოკლულ გარუნ საიდოვს (1919 წ).