საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები84863

1943

ტიპი: ღონისძიება

1943 წლის ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია წერდა, რომ მის მშობლიურ სოფელ ხეთაში ახალ დროშიც ას კომლამდე მისი გვარის ხალხი ცხოვრობდა.

1868

ტიპი: ღონისძიება

სასულიერო კარიერისთვის თედო სახოკიას დაბადებიდან, 1868 წლიდანვე ყველაფერი ხელს უწყობდა: სასულიერო შთამომავლობა, სპეციალური სასულიერო აღრზდა და მუდმივად სასულიერო წრეებში ტრიალი.

1943

ტიპი: სახელი

1943 წლის ავტობიოგრაფიის თანახმად, თედო სახოკიას წინაპრები დადიანის კარზე მსახურობდნენ და დიდმარხვაში ბატონის ოჯახისათვის ჭინჭარს კრეფდნენ. ამის გამო, სახოკიებს მეზობლები დასცინოდნენ და ბოლო დრომდე მეჭინჭრე („მეჭუჭელე“) სახოკიებს ეძახდნენ.

1868

ტიპი: ღონისძიება

1868 წელს, თედო სახოკიას ბავშვობაში, სამეგრელოში პრივილეგირებულ კლასთა (თავადის, აზნაურის, სამღვდელოთა) ოჯახში დედა თავის შვილს თვითონ არ ზრდიდა. ამაზე სოციალურ საფეხურზე ყველაზე დაბლა მდგომ გლეხის ქალს (ძიძას) და მის ქმარს (მამამძუძეს ან როგორც სამეგრელოში ეძახდნენ მორდუს) უნდა ეზრუნათ.

1868

ტიპი: ღონისძიება

1868 წელს, თედო სახოკიას ბავშვობაში, სამეგრელოში „კეთილშობილთა“ ოჯახში ბავშვის გამზრდელ გლეხს „მორდუს“ ეძახდნენ.

1868

ტიპი: სტატუსი

1868 წელს, თედო სახოკიას ბავშვობაში, მღვდლის ოჯახი „კეთილშობილთა“ კლასს განეკუთვნებოდა.

1868

ტიპი: ღონისძიება

1868 წლიდან თედო სახოკიას, ძიძა ირინა ლატარიასთან ერთად, ზრდიდა მამამძუძე, უთოთია იოსავა.

1868

ტიპი: ღონისძიება

1868-1871 წლებში, სამ წლამდე თედო სახოკია იგივე გარემოსა და პირობებში იზრდებოდა, როგორშიც გლეხის შვილები.

1870

ტიპი: ღონისძიება

1870-იან წლებში თედო სახოკიას უბედური შემთხვევის შედეგად მაჯა დაეწვა ცეცხლზე და დამწვრობის კვალი სამუდამოდ დარჩა ხელზე.

1889

ტიპი: თანამდებობა

1889 წელს შიო არაგვისპირელმა ვერ მიიღო სამრევლო მასწავლებლის ადგილი, რომელიც მასზე ნაკლებ განსწავლულებსა და მომზადებულებს შეხვდათ.

1889

ტიპი: ღონისძიება

1889 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიის დამთავრების შემდეგ შიო არაგვისპირელს, გაუბედავს ბავშვობიდან, მოკრძალებულსა და მორიდებულს, მეტად გაუჭირდა გადაწყვეტილების მიღება და თავისი მომავლის განსაზღვრა.

1889

ტიპი: ღონისძიება

შიო არაგვისპირელი თვლიდა, რომ 1889 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიის დამთავრების შემდეგ მისი მხრიდან დიდი უსინდისობა იქნებოდა მღვდლის ანაფორის მორგება, რადგან რწმენისგან დაცლილი თავსაც მოიტყუებდა და სხვასაც.

1889

ტიპი: ღონისძიება

1889 წელს, თბილისის სასულიერო სემინარიის დამთავრების შემდეგ შიო არაგვისპირელს აღარ უნდოდა მამის კვალს გაჰყოლოდა და მღვდელი გამხდარიყო, რადგან იმ დროისათვის რწმენის ნატამალიც აღარ შერჩენოდა.

1889

ტიპი: ღონისძიება

1889 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიის დამთავრების შემდეგ შიო არაგვისპირელი დიდი განსაცდელის წინაშე დადგა, რადგან ცხოვრებისეული სიძნელებისთვის მომზადებული არ იყო.

1889

ტიპი: ღონისძიება

1889 წელს შიო არაგვისპირელი თბილისის სასულიერო სემინარიის მეექვსე კლასში სწავლობდა, როცა რექტორმა სასწავლებლის პანსიონიდან გამოაგდო.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიის რექტორის მკვლელობის შემდეგ შიო არაგვისპირელი კლასიდან გარიცხვას ვასილ ბარნოვის წყალობით გადაურჩა.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წელს თბილისის სასულიერო სემინარიის რექტორის მკვლელობის შემდეგ შიო არაგვისპირელის კლასში სულ ოცდაორი ბავშვი დატოვეს.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წელს შიო არაგვისპირელის კლასი თბილისის სასულიერო სემინარიაში საკმაოდ შეათხელეს სემინარიის რექტორის მკვლელობის შემდეგ.

1886

ტიპი: ღონისძიება

1886 წელს შიო არაგვისპირელსა და მის მეგობრებს შეებრალათ ყოფილი ამხანაგი, სოსო ლაღიაშვილი, რომელმაც სემინარიის რექტორი ჩუდეცკი მათ თვალწინ გამოასალმა სიცოცხლეს.

1883

ტიპი: ღონისძიება

1883-1889 წლებში, თბილისის სასულიერო სემინარიაში შიო არაგვისპირელის სწავლის პერიოდში, იგი განცალკევებით იდგა და ერიდებოდა იმ ათასგვარ სისაძაგლეს, რაც იქ ხორციელდებოდა.

1883

ტიპი: განათლება

1883-1889 წლებში, თბილისის სასულიერო სემინარიაში სწავლის პერიოდში, შიო არაგვისპირელს ბერძნული ენის მასწავლებელი ხშირად უწერდა ორიანს.

1883

ტიპი: ავტორობა

შიო არაგვისპირელი გიჟად მოიხსენიებდა თავის ბერძნულის მასწავლებელს, რომელიც 1883-1889 წლებში ასწავლიდა სასულიერო სემინარიაში.

1883

ტიპი: განათლება

1883-1889 წლებში თბილისის სასულიერო სემინარიაში შიო არაგვისპირელის ბერძნულისა და ლათინურის მასწავლებლები ყოვლად შეუწყნარებელნი იყვნენ.