რეგისტრირებული ფაქტები81340
სორტირება ახალი ჩანაწერების მიხედვით
1896
ტიპი: ღონისძიება
1896 წლის ნოემბერში თბილისის თავად-აზნაურთა საადგილმამულო ბანკი გადასახადის გადაუხდელობის გამო საჯაროდ ყიდდა ილია ივანეს ძე წინამძღვრიშვილის კობიაანთკარში მდებარე 280 დესეტინასა და 2340 კვადრატულ საჟენ ტყეს, სახნავ-სათეს ადგილებსა და საძოვრებს.
1897
ტიპი: ღონისძიება
1897 წელს ჩერქეზმა მწერალმა ყაზიბეკ ახმეტუკოვმა იური კაზი-ბეკის ფსევდონიმით გამოცემული თავისი წიგნი „ცოტ-ცოტა ყველაფერზე. ნარკვევები და მოთხრობები“ წარწერით მიუძღვნა ილია ჭავჭავაძეს.
1905
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1905 წელს მიხეილ ვეზირიშვილმა განაცხადა, რომ ილია ჭავჭავაძისადმი უპატივცემლობის გამოხატვა არ უფიქრია, ისინი მორიგდნენ და რწმუნებულებმა – მიხეილ გრუზინსკიმ, დავით ჯორჯაძემ, ალექსანდრე კობიაშვილმა და ალექსანდრე დიასამიძემ – შეადგინეს ოქმი.
1905
ტიპი: ღონისძიება
1905 წელს ილია ჭავჭავაძე მონაწილეობდა თბილისის სათავადაზნაურო-საადგილმამულო ბანკის რწმუნებულთა კრებაში, რომელზეც ვასილ მაჩაბლის ნათესავმა მიხეილ ვეზირიშვილმა გამგეობა და, შესაბამისად, ილია ჭავჭავაძე გაუყიდველი მამულების გამო მიღებული ზარალისთვის დაადანაშაულა.
1898
ტიპი: ორგანიზაცია
1898 წლის 11 იანვარს ილია ჭავჭავაძე ახლად დაარსებული სასულიერო განმანათლებელი ძმობის წევრი გახდა.
1897
ტიპი: ღონისძიება
1897 წლის 2 ნოემბერს ილია ჭავჭავაძემ ბოსტნეულ-ბაღჩეულობის კავკასიის პირველ გამოფენაზე ვერცხლის მედალი აიღო.
1893
ტიპი: ავტორობა
1893 წელს ალექსანდრე ხახანაშვილმა „ნოვოე ობოზრენიეში“ გამოაქვეყნა წერილი „რუსულქართული პარალელები პოეზიაში“, რომელშიც შემოთავაზებული იყო ილია ჭავჭავაძის „განდეგილისა“ და შილერის „ორლეანელი ქალწულის“, როგორც ორი რომანტიკული სიუჟეტის პარალელური ანალიზი ერთი ნიშნით – აუსრულებელი აღთქმა და ღვთიური მადლის დაკარგვა.
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 4 თებერვალს დამფუძნებელი კრების სხდომაზე სოციალისტ-რევოლუციონთა პარტიის წევრმა ლეო შენგელაიამ აღნიშნა, რომ სოციალისტ-დემოკრატებმა სხვა ფრაქციები მოატყუეს საპროპაგანდო კომისიის დაარსებით, რომლის დანიშნულება იყო, დამფუძნებელი კრების ყოველ წევრს, განურჩევლად ფრაქციისა, მოეწონებინა და დაედასტურებინა კრების მიერ მიღებული კანონი, თუკი კომისია გაუგზავნიდა. შენგელიას აზრით, ეს იყო მენშევიკების მიერ მცირე ფრაქციების დამორჩილებისა და თავის პროპაგანდისტებად გადაქცევის მცდელობა.
1894
ტიპი: ღონისძიება
1894 წლის 3 იანვარს ილია ჭავჭავაძე მომრიგებელ შუამავალ გიორგი ციციშვილს სოფელ ხვედურეთში ესტუმრა.
1897
ტიპი: პირადი ინფორმაცია
1897 წლის 25 ივნისს ილია ჭავჭავაძემ მეუღლეს, ოლღა გურამიშვილს თბილისიდან საგურამოში მისწერა და სამეურნეო ხასიათის დარიგებები მისცა, ასევე სთხოვა, კვირა დილით ავჭალაში ცხენი დაეხვედრებინა.
1807
ტიპი: ღონისძიება
1907 წლის აგვისტოს დასაწყისში ზაქარია ეგნატეს ძე ჭიჭინაძე თბილისის ღვინის სარდაფში სადილობდა, გვერდით მაგიდასთან ნაცნობი სოციალ-დემოკრატები ცხარედ მსჯელობდნენ. ზაქარიამ ჯერ რაღაც კრიტიკული თქვა სოციალ-დემოკრატებზე, შემდეგ ილია ჭავჭავაძის სადღეგრძელო დალია. სოციალ-დემოკრატები გაღიზიანდნენ, ჭიჭინაძე სასტიკად სცემეს და ქუჩაში გააგდეს. სახლში მედუქნეს მიჰყავდა, რომელმაც უთხრა, რამ დაგაწყებინა სოციალ-დემოკრატებთან ილიას ქება, იმიტომ იყვნენ შეკრებილები, მის მოკვლაზე ბჭობდნენო.
1920
ტიპი: ავტორობა
1920 წლის 4 თებერვალს დამფუძნებელი კრების სხდომაზე ეროვნულ-დემოკრატიული პარტის წევრმა სპირიდონ კედიამ განაცხადა, რომ ის საპროპაგანდო კომისიის წევრი იყო და კომისია სრულად თანხმდებოდა ორ მუხლზე: დამოუკიდებლობის დაცვა და დემოკრატიული რეჟიმის განმტკიცება, მაგრამ შეთანხმებას ვერ აღწევდა მე-3 მუხლის შესახებ, დამფუძნებელი კრების წევრი როგორ უნდა მოქცეულიყო პროვინციებში ხალხთან. კედია მოითხოვდა ამ მუხლის კომისიისთვის განსახილველად დაბრუნებას, რათა, შეთანხმების მიღწევის შემთხვევაში, დამფუძნებელი კრებისთვის შემდეგ სხდომაზე წარედგინათ.