რეგისტრირებული ფაქტები85213
სორტირება თარიღი მზარდობით
1867
ტიპი: მფლობელობა
1967 წლის 11 დეკემბერს კავკასიის მმართველობის გადაწყვეტილებით საჯაროდ უნდა გაყიდულიყო თავად ლეონიდე გერმანოზის ძე ბარათაშვილის დაუსახლებელი მამული თბილისში, რომელიც მეპატრონეს სახელმწიფო სესხის გადაუხდელობის გამო ჩამოართვეს.
1867
ტიპი: მფლობელობა
1967 წლის 11 დეკემბერს კავკასიის მმართველობის გადაწყვეტილებით საჯაროდ უნდა გაყიდულიყო სვიმონ მათუზას ძე მათუზოვის დუქანი თბილისში, რომელიც მეპატრონეს სახელმწიფო სესხის გადაუხდელობის გამო ჩამოართვეს.
1867
ტიპი: მფლობელობა
1967 წლის 11 დეკემბერს კავკასიის მმართველობის გადაწყვეტილებით საჯაროდ უნდა გაეყიდათ ოჰანეზ ოჰანეზას ძე აღამოვის დუქანი თბილისში, რომელიც მეპატრონეს სახელმწიფო სესხის გადაუხდელობის გამო ჩამოართვეს.
1867
ტიპი: მფლობელობა
1967 წლის 11 დეკემბერს კავკასიის მმართველობის გადაწყვეტილებით საჯაროდ უნდა გაყიდულიყო იაკობ სვიმონის ძე პავლიაშვილის სახლი თბილისში, რომელიც მეპატრონეს სახელმწიფო სესხის გადაუხდელობის გამო ჩამოართვეს.
1867
ტიპი: მფლობელობა
1967 წლის 11 დეკემბერს, კავკასიის მმართველობის გადაწყვეტილებით, საჯაროდ უნდა გაყიდულიყო მოსე და სოლომონ კაზაროვების სახლი და მამული თბილისში, რომლებიც მეპატრონეებს სახელმწიფო სესხის გადაუხდელობის გამო ჩამოართვეს.
1867
ტიპი: თანამდებობა
1867 წლის 18 დეკემბერს პეტერბურგში გამოცხადდა რუსეთის იმპერატორ ალექსანდრეს განკარგულება, რომლის თანახმად ამიერკავკასიის სამიჯნაო პალატის საიდუმლო მრჩეველი ევგენი სტარიცკი დაინიშნა თბილისის სამსჯავრო პალატის თავმჯდომარის თანამდებობაზე.
1867
ტიპი: ღონისძიება
1867 წლის 18 დეკემბერს პეტერბურგში გამოცხადდა რუსეთის იმპერატორ ალექსანდრეს განკარგულება კავკასიის მეფისნაცვლის მრჩევლის, ალექსანდრე ოგოლინის თბილისის სამსჯავრო პალატის თავმჯდომარის მოადგილის თანამდებობაზე დაინიშვნის შესახებ.
1867
ტიპი: თანამდებობა
1867 წლის 18 დეკემბერს პეტერბურგში გამოცხადებული რუსეთის იმპერატორ ალექსანდრეს განკარგულებით ქუთაისის გუბერნიის სამსჯავროს თავმჯდომარედ ნიკოლოზ ლაზარეს ძე ყაითმაზოვი დაინიშნა.
1867
ტიპი: ღონისძიება
1867 წლის 22 დეკემბერს გაზეთ „დროებაში“ გამოქვეყნებულ კერძო განცხადებაში ნათქვამია, რომ არწრუნის ქარვასლის წინ მდებარე თამბაქოს მაღაზიაში 3 მანეთად გაიყიდებოდა შემდეგი წიგნები: „საღმთო წერილის ძველის და ახალის აღთქმათა მოთხრობა“, „ვრცელი წმინდათა ცხოვრება“ და „ზნეობის სასწავლო იეზოპეს იგავნი ყრმათა გასაწურთნავად“.
1867
ტიპი: ღონისძიება
1867 წლის 22 დეკემბერს გაზეთ „დროებაში“ გამოქვეყნებულ განცხადებაში ნათქვამია, რომ ქუთაისში პავლე ოცხელის მაღაზიაში 3 მანეთად გაიყიდებოდა შემდეგი წიგნები: „საღმთო წერილის ძველის და ახალის აღთქმათა მოთხრობა“, „ვრცელი წმინდათა ცხოვრება“ და „ზნეობის სასწავლო იეზოპეს იგავნი ყრმათა გასაწურთნავად“.
1868
ტიპი: თანამდებობა
1868 წელს თბილისის საჯარო საზოგადო ბიბლიოთეკის გამგემ ადოლფ პეტრეს ძე ბერჟემ თავისი მოვალეობები მუზეუმის გამგებელ გუსტავ ივანეს ძე რადეს გადააბარა.
1868
ტიპი: პირადი ურთიერთობა
1868 წელს გამოცემული „Кавказский календарь на 1869 год“-იდან ირკვევა, რომ ქართლ-კახეთის უკანასკნელი მეფის, გიორგი XII-ის შვილი იყო დავითი ბატონიშვილი.
1868
ტიპი: ავტორობა
1868 წელს გამოსულ „Кавказский календарь на 1869 год“-ში დაიბეჭდა ნიკოლოზ გიორგის ძე ბერძენოვის სტატია ქართული პერიოდულ გამოცემების შესახებ. სტატიის მიხედვით, ჟურნალი „ცისკარი“ 1852 წლიდან გამოდიოდა. რუსეთ-თურქეთის ომის დაწყებასთან ერთად მისი გამოცემა შეწყდა, ხოლო 1857 წელს განახლდა.
1868
ტიპი: ღონისძიება
1868 წელს გამოსულ „Кавказский календарь на 1869 год“-ში დაიბეჭდა ნიკოლოზ გიორგის ძე ბერძენოვის სტატია, რომელიც ეხებოდა ქართულ პერიოდულ გამოცემებს. სტატიაში ბერძენოვმა მიმოიხილა 1852 წელს დაარსებული ჟურნალ „ცისკრის“ გამოცემები პირველი ორი წლის განმავლობაში.
1868
ტიპი: ღონისძიება
1868 წელს გამოსული „Кавказский календарь на 1869 год“-იდან ირკვევა, რომ მიხეილ სიმონის ძე ვორონცოვის ინიციატივითა და მატერიალური მხარდაჭერით გამოსვლა დაიწყო კავკასიაში პირველმა რუსულენოვანმა გაზეთმა „Кавказ“.
1868
ტიპი: ღონისძიება
1868 წელს გამოსული „Кавказский календарь на 1869 год“-იდან ირკვევა, რომ თბილისში პერიოდული ლიტერატურის გამოცემა შესაძლებელი გახდა მიხეილ სიმონის ძე ვორონცოვის დამსახურებით.
1868
ტიპი: ღონისძიება
1868 წელს გამოსულ „Кавказский календарь на 1869 год“-ში დაიბეჭდა მორიც გრიგოლის ძე ექსელბირტის სტატია, რომელიც ეხებოდა სამრეწველო საქმიანობას ამიერკავკასიაში. სტატიიდან ირკვევა, რომ ტვირთის გადაზიდვას თავრიზიდან თბილისსა და საპირისპირო მიმართულებით აწარმოებდნენ სპარსეთის ქვეშევრდომები. ამ საქმიანობაში მათ ხელს უწყობდა 1865 წელს კავკასიის ტერიტორიაზე ჩამოყალიბებული რუსული კომპანია „Надежда“.