საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები84863

1877

ტიპი: ღონისძიება

1873-1877 წლებში წილკანში გადასული ზაქარია დედაბრიშვილის ოჯახი იქ ორ ოთახში ცხოვრობდა. ზაქარიამ ვეღარ მოასწრო საცხოვრებლისთვის რამის მიმატება, რადგან მალევე გარდაიცვალა.

1877

ტიპი: ღონისძიება

შიო არაგვისპირელის ოჯახს მამის სიცოცხლეშიც ძალიან უჭირდა და 1877 წელს ზაქარია დედაბრიშვილის გარდაცვალების შემდეგ კიდევ უფრო დიდ გაჭირვებაში ჩავარდნენ.

1877

ტიპი: პირადი ინფორმაცია

1877 წელს წილკანში გარდაცვლილ ზაქარია დედაბრიშვილს რვა შვილი დარჩა.

1867

ტიპი: ღონისძიება

შიო არაგვისპირელი მადლიერებით იხსენებდა თავის პაპას, მახარეს, რომელიც 1867-1873 წლებში მასთაც ცხოვრებისას ტკბილად უამბობდა სხვადასხვა ამბავს.

1867

ტიპი: ღონისძიება

შიო არაგვისპირელი თავის პაპა მახარეს, რომელთანაც 1867-1873 წლებში ცხოვრობდა, აღწერდა როგორც ბრგე, სრულიად გაჭაღარავებულ, უცოლშვილოდ დარჩენილ კაცს.

1867

ტიპი: ღონისძიება

1867-1873 წლებში ქაისხევში ცხოვრების პერიოდიდან შიო არაგვისპირელს განსაკუთრებით დაამახსოვრდა თავისი პაპა, მახარე.

1883

ტიპი: ღონისძიება

1883-1889 წლებში თბილისში სწავლის პერიოდში შიო არაგვისპირელი და მისი ძმა, გიორგი საზაფხულო არდადეგებზე მშობლიურ სოფელში ჩადიოდნენ.

1883

ტიპი: ღონისძიება

1883-1889 წლებში შიო არაგვისპირელი ყოველთვის თვალცრემლიანი შესთხოვდა ღმერთს დახმარებას, როცაკი ამხანაგებისა თუ მასწავლებლებისგან უსამართლო დამოკიდებულებას გადაეყრებოდა.

1885

ტიპი: ღონისძიება

1885 წელს შიო არაგვისპირელის დედამ მესამე შვილი გიორგიც თბილისის სასულიერო სასწავლებელში მიაბარა.

1885

ტიპი: ღონისძიება

1885 წლიდან გიორგი დედაბრიშვილი, რომელიც თბილისში თავისი ძმების მსგავსად სასულიერო სასწავლებელში სწავლობდა, ნათესავებთან ცხოვრობდა.

1910

ტიპი: პირადი ინფორმაცია

1910 წელს დაწერილი შიო არაგვისპირელის ავტობიოგრაფიის თანახმად, ერთ-ერთი ძმა, გიორგი მასზე ორი წლით იყო უმცროსი.

1885

ტიპი: ღონისძიება

1885 წლიდან შიო არაგვისპირელი და მისი უმცროსი ძმა, გიორგი ორი წლის განმავლობაში, რაც თბილისის სასულიერო სასწავლებელში სწავლობდნენ, ყოველდღიურად იყოფდნენ ერთ კერძს.

1885

ტიპი: ღონისძიება

1885 წლიდან თბილისში სწავლის პერიოდში შიო არაგვისპირელი და მისი ძმები საღამომდე ერთად იყვნენ, მერე კი უმცროსი მიდიოდა ნათესავთან, სადაც იყო გაჩერებული.

1883

ტიპი: ღონისძიება

შიო არაგვისპირელს ღვთისმოყვარეობა სასულიერო სემინარიაში ჩაბარებამდე გაჰყოლია, შემდეგ კი მისი რწმენა 1883 წელს ერთ დღეში დამსხვრეულა.

1890

ტიპი: განათლება

1900-იან წლებში შიო არაგვისპირელმა უკვე კარგად იცოდა უცხო ენები.

1883

ტიპი: განათლება

1883-1889 წლებში თბილისის სასულიერო სემინარიაში შიო არაგვისპირელის სწავლის პერიოდში იგი ისე დაუტანჯავს ბერძნული ენის მასწავლობელს, რომ რაღაც დროის მერე საერთოდ შეშვებია ბერძნულს და სემინარიის დამთვარებამდე აღარ მობრუნებია ამ საგანს, თუმცა ოთხზე ნაკლები ნიშანი არასდროს აღარ ჰქონია.

1890

ტიპი: ღონისძიება

ზღვაში გასვლა შიო არაგვისპირელის ოცნება იყო ახალგაზრდობაში და როცა 1890 წელს გემით ოდესაში გაემგზავრა, დღედაღამ ბაქანს არ შორდებოდა, თვალს ვერ წყვეტდა ზღვას.

1890

ტიპი: ღონისძიება

1890 წელს ვარშავაში გამგზავრებისას თავდაპირველად შიო არაგვისპირელი გემით ოდესაში წავიდა და მგზავრობისას ზღვამ იმდენად მოაჯადოვა, რომ საშინელი ღელვის დროსაც კი არ შორდებოდა გემბანს.

1889

ტიპი: ავტორობა

თავისი მოკრძალებული ხასიათის გამო საკმაოდ დიდხანს, 1889 წლამდე ერიდებოდა თავისი ნაწერების გამოქვეყნებას.

1889

ტიპი: ღონისძიება

1889 წლიდან შიო არაგვისპირელმა ფსევდონიმი მხოლოდ იმიტომ აიღო, რომ თავისი ვინაობის გამომჟღავნება არ სურდა.

1890

ტიპი: ღონისძიება

1890-იან წლებში თედო სახოკიას არ სურდა თავისი ვინაობის გამომჟღავნება და გულუბრყვილოდ ეგონა, რომ მუდმივად ასე იქნებოდა.

1890

ტიპი: სახელი

1890-იან წლებში შიო არაგვისპირელს არ სურდა თავისი ვინაობის გამომჟღავნება და ძალიან ეწყინა, როცა ერთ სტატიაში მისი გვარი ფსევდონიმ არაგვისპირელს დაუკავშირეს.

1943

ტიპი: ავტორობა

1943 წელს დაწერილ ავტობიოგრაფიაში თედო სახოკია თავის მეგობარ შიო დედაბრიშვილს ახასიათებდა სიტყვაძუნწ პიროვნებად, რომელსაც საერთოდ ემძიმებოდა ლაპარაკი.

1889

ტიპი: ღონისძიება

1889 წელს შიო არაგვისპირელს გული მოსდიოდა იმათზე, ვისი ხელითაც ნაწერები რედაქციებში გააგზავნა, რადგან გარკვეული დროის მერე გამომჟღავნებულა, რომ ფსევდონიმ არაგვისპრელის უკან სწორედ ის იმალებოდა.

1877

ტიპი: განათლება

1877-1884 წლებში სამეგრელოს სასულიერო სასწავლებელში სწავლა მოსწავლეებისთვის ტანჯვა იყო, რუსულად საგნების ათვისება − უცხო, ყველაფერს იზეპირებდნენ და ამიტომაც სძულდათ სწავლაცა და სასწავლებელიც. თედოს თქმით, მხოლოდ პოლიევქო კვიცარიძის, ვასილ ბარნოვისა და ბესარიონ ხელაიას წყალობით ავიწყდებოდათ ბავშვებს ეს სიძულვილი.