რეგისტრირებული ფაქტები15485
ფილტრი:
სორტირება ძველი ჩანაწერების მიხედვით
1932
ტიპი: ავტორობა
1932 წლის 24 მარტის „კომუნისტი“ იუწყება, რომ მარქსიზმ-ლენინიზმის ინსტიტუტისა და ისტორიკოს მარქსისტთა საზოგადოებრივმა ბრიგადამ, რომლის წევრები იყვნენ ბუდილოვი, ქადეიშვილი, ხეჩუმიანი, ლიუდვიგოვი, პიასეცკი, დაადგინა, მოგონებები, რომლებშიც ს. თალაკვაძე საუბრობს სტალინზე, მავნეა და მათი მიხედვით საქ. კ. პ (ბ) ისტორიის შესწავლა დანაშაულია.
1935
ტიპი: ავტორობა
ვალ. მგალობლიშვილის სტატიაში, „ლიტერატურული მემკვიდრეობის შეფასებისათვის“, გაკრიტიკებულია ის ავტორები, რომლებიც „სთესდნენ სიძულვილს ქართველი კლასიკოსების მიმართ“. ისინი ქართული ლიტერატურის ძეგლების შეფასებისას იშველიებდნენ ჩვენი პარტიული კრიტიკის წარმომადგენლების და კერძოდ, ამხ. ფ. მახარაძის შრომებს ლიტერატურის საკითხებზე. იმ შრომებს, სადაც არასწორი, არსებითად ლიკვიდატორული აზრებია გამოთქმული ქართველ კლასიკოსებზე.
1927
ტიპი: ავტორობა
1927 წელს ცკ-ის ბრძანებით, ანტირელიგიური პროპაგანდის გააქტიურებასთან დაკავშირებით მოხსენებები და ლექციები უნდა წაკითხულიყო. ბიბლიოთეკებსა და ქოხ-სამკითხველოებში გამოეფინათ ანტირელიგიური ლიტერატურა; მოეწყოთ გასართობები, რათა ხალხი რელიგიური დღესასწაულების აღსანიშნავად არ წასულიყო. განცხადებას ხელს აწერდნენ საქართველოს ცკ-ის მდივანი, გიორგი ყურულაშვილი და აგიტპროპაგანდის განყოფილების გამგის მოადგილე, კ. მეგრელიძე.
1921
ტიპი: ავტორობა
1921 წლის 26 მარტს კომუნისტურმა პარტიამ გახსნა საბჭოთა აღმშენებლობის კურსები, რომელთა გავლაც სავალდებულო იყო სამუშაო ადგილზე ყველა გაგზავნილისთვის. კურსებზე შალვა ელიავა და მიხეილ ოკუჯავა კითხულობდნენ სალექციო კურსს: „პოლიტიკა და საბჭოთა მთავრობის დამყარების აუცილებლობა საქართველოში“, მამია ორახელაშვილი – „საბჭოთა რუსეთის, კერძოდ, საბჭოთა საქართველოს მდგომარეობა“, ნაზარეთიანი – „საბჭოთა მე-8 სიეზდის მუშაობა და რუსეთის კომუნისტური პარტიის მე-10 სიეზდი“, ფილიპე მახარაძე და ბესარიონ კვირკველია – „საქართველოს კომპარტიის პოლიტიკა და საბჭოთა აღმშენებლობა“.
1934
ტიპი: ავტორობა
1934 წლის გაზაფხულზე ს. არუთინოვმა თბილისის ორგანიზაციის სტალინის სახელობის რაიკომის პლენუმზე გამოსვლისას აღნიშნა, რომ რაიონის ორგანიზაციებში პარტიული მუშაობის გარდაქმნა ჩატარებულია მხოლოდ ფორმალურად, რეალურად კი პარტიის წევრი ჯერ კიდევ არ დგას პარტორგანიზაციის ყურადღების ცენტრში ისე, როგორც ამას მე-17 პარტყრილობის გადაწყვეტილება მოითხოვს.
1924
ტიპი: ავტორობა
საქმეს თან ერთვის ვ. ჩიტაშვილის დასმენის ორი წერილი. პირველში ის ამტკიცებს, რომ სალუქვაძე გურიის არალეგალურ მენშევიკურ ორგანიზაციას ხელმძღვანელობდა. მისი ფსევდონიმები იყო „ამირანი“, „გოქაპირი“, „რევაზი“, დასმენის მეორე წერილში ჩიტაშვილი ვანო ცომაიას შეიარაღებული ბანდის წევრად მოიხსენიებს.