საქართველოს პროსოპოგრაფია

ფაქტები

რეგისტრირებული ფაქტები88248

1898

ტიპი: ღონისძიება

1898 წელს თევდორე კიკვაძემ ჟურნალთან „აკაკის თვიური კრებული“ თანამშრომლობა შეწყვიტა, რადგან ჟურნალის რედაქცია დაბა ზესტაფონში გადავიდა.

1898

ტიპი: ღონისძიება

1898 წელს ვახტანგ ღამბაშიძემ აკაკი წერეთელს ჟურნალ „აკაკის თვიური კრებულის“ დაბა ზესტაფონში გადატანა ურჩია.

1897

ტიპი: სახელი

1897 წელს თევდორე კიკვაძეს ჰქონდა ფსევდონიმები „ჭაღარა“ და „ფანდი“.

1897

ტიპი: ავტორობა

1897 წელს თევდორე კიკვაძე ჟურნალში „კვალი“ აქვეყნებდა წერილებს ფსევდონიმებით „ჭაღარა“ და „ფანდი“.

1897

ტიპი: ავტორობა

1897 წელს თევდორე კიკვაძე ჟურნალ „კვალში“ ხელმოუწერელ წერილებს აქვეყნებდა.

1897

ტიპი: ღონისძიება

1897 წელს თევდორე კიკვაძე ჟურნალ „კვალთან“ თანამშრომლობდა.

1897

ტიპი: თანამდებობა

1897 წელს თევდორე კიკვაძე იყო ჟურნალ „აკაკის თვიური კრებულის“ სტილისტი.

1897

ტიპი: თანამდებობა

1897 წელს თევდორე კიკვაძე იყო ჟურნალის „აკაკის თვიური კრებული“ მდივანი.

1897

ტიპი: თანამდებობა

1897 წელს თევდორე კიკვაძე იყო ჟურნალის „აკაკის თვიური კრებული“ საადმინისტრაციო-სამნეო ნაწილის გამგე.

1897

ტიპი: ავტორობა

1897 წელს აკაკი წერეთელი ქართულ ზეპირსიტყვიერებას დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდა.

1897

ტიპი: ღონისძიება

1897 წელს აკაკი წერეთელმა ჟურნალი „აკაკის თვიური კრებული“ სპეციალურად ქართული ზეპირსიტყვიერების ნიმუშების შესაგროვებლად დააარსა.

1897

ტიპი: თანამდებობა

1897 წელს თევდორე კიკვაძე იყო ჟურნალის „აკაკის თვიური კრებული“ რედაქციის გამგე.

1921

ტიპი: ღონისძიება

1921 წლის 7 ივლისს რუსეთის კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის კავბიურომ სტალინის მონაწილეობით საქართველოსა და სომხეთის შიდა საზღვრების საკითხი განიხილა.

1912

ტიპი: ავტორობა

1912 წლის მაისში ილარიონ ვორონცოვ-დაშკოვმა მინისტრთა საბჭოს გაუგზავნა მოხსენება, იმის შესახებ, რომ უნივერსიტეტის ნაცვლად საქართველოში უნდა გახსნილიყო პოლიტექნიკუმი, რომელშიც იქნებოდა სასოფლო-სამეურნეო, ქიმიის, მექანიკისა და ეკონომიკის განყოფილებები.

1921

ტიპი: ღონისძიება

1921 წლის 26 ივნისს გრიგოლ კონსტანტინეს ძე ორჯონიკიძე ამიერკავკასიის რესპუბლიკებს შორის საზღვრების დამდგენი კომისიის მეორე სხდომას დაესწრო.

1921

ტიპი: ღონისძიება

1921 წლის 3 აგვისტოს მამია ორახელაშვილის მონაწილეობით გამართულ საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის სხდომაზე სომხებს ახალქალაქისა და ხრამის რაიონების დათმობის წინადადებაზე უარი უთხრეს.

1906

ტიპი: ავტორობა

1906 წლის 10 მაისს თბილისის პირველი გიმნაზიის დირექტორმა ლევ მარკოვმა კრებაზე განაცხადა, რომ თბილისსა და კავკასიას თავად უნდა გამოენახა სახსრები უმაღლესი სასწავლებლის ასაშენებლად და შესანახად, ამაში რუს გლეხობას არ უნდა მიეღო მონაწილეობა.

1921

ტიპი: ღონისძიება

1921 წლის 26 ივნისს შალვა ზურაბის ძე ელიავა ამიერკავკასიის რესპუბლიკებს შორის საზღვრების დამდგენი კომისიის მეორე სხდომას დაესწრო.

1913

ტიპი: ავტორობა

1913 წელს კავკასიის ოლქის მზრუნველმა ნ. თ. რუდოლფმა შეადგინა თბილისის 4-ფაკულტეტიანი პოლიტექნიკუმის პროექტი. პოლიტექნიკუმი დროებით ვაჟთა მეორე გიმნაზიაში უნდა განთავსებულიყო.

1894

ტიპი: ღონისძიება

1894 წლის 2 მაისს შეიკრიბა კომისია, რომელმაც მიწათმოქმედების მინისტრ ა. ს. ერმოლოვს შუამდგომლობა სთხოვა ტექნიკური უნივერსიტეტის გასახსნელად. მას უნდა ჰქონოდა ორი განყოფილება – სასოფლო-სამეურნეო და სამთო.

1914

ტიპი: ღონისძიება

1914 წლის 4 მაისს პოლიტექნიკუმის მთავარი შენობის საძირკვლის ჩაყრის ზეიმზე ილარიონ ივანეს ძე ვორონცოვ-დაშკოვმა „პირველი ქვისთვის“ სასწავლებელს 100 000 მანეთი შესწირა.

1913

ტიპი: ავტორობა

1913 წელს კავკასიის ოლქის მზრუნველმა ნ. თ. რუდოლფმა შეადგინა თბილისის 4-ფაკულტეტიანი პოლიტექნიკუმის პროექტი, რომელიც სახელმწიფო სათათბირომ საბოლოოდ 1916 წლის 18 ივნისს მიიღო და მოიწონა.

1914

ტიპი: ღონისძიება

1914 წლის 4 მაისის 1-ელ საათზე გამართულ პოლიტექნიკუმის მთავარი შენობის საძირკვლის ჩაყრის ზეიმს დაესწრო ილარიონ ივანეს ძე ვორონცოვ-დაშკოვი.

1913

ტიპი: ავტორობა

1913 წლის 26 ნოემბერს მეფისნაცვალმა ილარიონ ვორონცოვ-დაშკოვმა გამოსცა რეზოლუცია, რომლითაც ნავთლუღი პოლიტექნიკუმის ასაშენებელ ადგილად დაამტკიცა.

1913

ტიპი: ღონისძიება

1913 წლის ნოემბერში გამართულ უმაღლესი სკოლის მომწყობი კომისიის უკანასკნელ კრებას დაესწრო კომისიის 5 ნამდვილი წევრი, ქალაქის 16 წარმომადგენელი და სხვ., 14-ის წინააღმდეგ ხმათა უმრავლესობით გადაწყდა შენობის ნავთლუღში აგება, რასაც არ ეთანხმებოდა ვასილ დავითის ძე გაბაშვილი.